Μπορούμε αλήθεια? Και πόσο σίγουροι είμαστε ότι ''θέλουμε?''

Και τι χρειάζεται πέρα απο ενα καλό #businessplan ?

Μεγάλα κεφάλαια? Οχι πάντα. Ενας κύκλος απο ανθρώπους που μπορούν να μας ''βοηθήσουν''? Δεν είναι σίγουρο ότι θα το έκαναν! 

(Προσωπικά δεν έχω επαναπαυτεί σε καμμιά ''γνωριμία-μέσον-διασύνδεση'' και ουδέποτε χρησιμοποίησα αυτές τις παραδοσιακές τακτικές ακριβώς γιατί ποτέ δεν τις θεώρησα ικανές να αλλάξουν την ζωή μου.)

Το καλύτερο επαγγελματικό πλάνο, ο καλύτερος λογιστής, οι καλύτεροι συνεργάτες δεν μπορούν να σου εξασφαλίσουν την τεράστια επιτυχία και την αναγνώριση. Υπάρχει ένας μοναδικός παράγοντας που μπορεί να στα δώσει όλα.

Και αυτός είναι μόνο το Πάθος. Είναι αυτή η ανελέητη φωτιά που καίει μέσα σου για να πετύχεις. Είναι αυτό που σε κάνει να μην σε ενδιαφέρει να βγείς για ένα -ακόμα- βαρετό shopping therapy με απογοητευμένες φίλες όταν καίγεσαι να παραδώσεις κείμενο, παραγγελία η να τα ''δώσεις όλα'' προκειμένου να έχει καλή έκβαση εκείνο το meeting που καιρό πάλευες να οργανώσεις.

Είναι οι βραδυές που συχνά θα σε βρούνε μόνη, εκνευρισμένη, κουρασμένη για όλα τα projects που δεν προχωράνε όπως θα ήθελες, και νιώθεις την ανάγκη να τα παρατήσεις, να κάνεις και εσύ '''οτι κάνουν οι άλλοι''... αλλά κάπου εκεί βλέπεις τον στόχο εστω και τον μακρινό να σε περιμένει. Αυτός ο στόχος που αμυδρά φαίνεται όταν τα νεύρα σου είναι στα όρια τους, είναι αυτό που λέμε ''ΠΑΘΟΣ''.

Πως καταλαβαίνουμε τώρα ότι το έχουμε? Απλό. Είναι η σκέψη που μας βασανίζει μερόνυχτα και αμέτρητα 24ωρα. Είναι το όραμα που βλέπουμε ολοζώντανο μπροστά μας και ενίοτε μας τυφλώνει με την λάμψη του.

Είναι η επιλογή του να μαζέψεις χρήματα για ακόμα ένα σεμινάριο που θα σε ταξιδέψει πιο γρήγορα στον προορισμό σου αντί να αγοράσεις εκείνο το -ομολογουμένως- ανεπανάληπτο ζευγάρι επώνυμα πέδιλα ασορτί με το ίδιο ανεπανάληπτο clutch. Είναι η επιλογή του να κάνεις δυό δουλειές προσπαθώντας να δικτυωθείς καλύτερα, είναι το να βρίσκεσαι σε κάθε course σχετικό με την εργασία σου, είναι να βρίσκεσαι με άτομα που θα αποτελέσουν για εσένα την απόλυτη έμπνευση για να ''κάνεις πράγματα'' εφόσον και εκείνα τα έχουν ήδη κάνει. Διαλέγοντας τις μάχες μας, μένουμε προσκολλημένοι στους δικούς μας πολέμους, και στις ολόδικες μας νίκες. Μιλώντας για πόλεμο, εννοώ πάντα τον πόλεμο με τον μεγαλύτερο εχθρό, που δεν είναι άλλος απο τον ίδιο μας τον εαυτό. Που του είναι ευκολότερο να κάνει βήματα μεγάλα πρός τα πίσω, παρά μικρά και αργά προς τα μπροστά.

Σε αυτόν τον ''πόλεμο'' θα έχεις και άλλους εχθρούς πέρα απο εσένα. Τους ''αλλους''. Που σε ''αγαπάνε'' και απορούν γιατί δουλεύεις τόσο. Που δεν κατανοούν το ''πάθος'' που χρειάζεται για να αλλάξεις την ζωή σου, ενω μπορείς κάλλιστα να κάνεις ότι και εκείνοι δηλαδή μια προβλεπόμενη και χωρίς δυνατές συγκινήσεις, ζωή. Η συνηθισμένη ζωή και οι μικρές προσδοκίες είναι μια χαρά μόνο όταν είναι ''συνειδητές επιλογές'' και όχι ανευ όρου παράδοση στην μαζικοποίηση του ''έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε τώρα εμείς?!''. Πολλά. Φτάνει να ξέρουμε το γιατί το θέλουμε και για πόσο. Το Παθος δεν έχει να κάνει με ενθουσιασμό, εχει να κάνει με το να μην είσαι καλά μέσα σου αν δεν φτάσεις στον προορισμό σου. Προσωπική μου αποψη? Το ταξίδι είναι πάντα ευχάριστο. Αλλά το κάνουμε για να φτάσουμε στον προορισμό. Κυρίως. Και αυτό θα έχει τίμημα.

Συνεργάτες που θα σας ''καταλάβουν''. Ενα καλό πλάνο απο έναν αξιόπιστο επαγγελματία. Ανθρώπους θετικούς και αποτελεσματικούς γύρω σας. Σεμινάρια για ότι νέο συμβαίνει στον κλάδο σας. 

Ολα αυτά μαζί με το πάθος, είναι η μοναδική συνταγή για να ''πετάξετε ψηλά''. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γεννημένοι να πετάνε ψηλά. Κάποιους τους ζαλίζει το ''υψόμετρο'' και φοβούνται -δικαιολογημένα- ότι θα χάσουν ότι είχαν συνηθίσει να έχουν. 

Αρχή μιας νέας εποχής και τώρα μπορείτε να σκεφτείτε..
''Θέλω ένα φθινόπωρο ίδιο με το προηγούμενο στα επαγγελματικά μου?''

Your life. Your choice. ''