Ολα γύρω μας αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς. Η μόδα, η τεχνολογία, η αγορά και οι νόμοι της. Ανθρωποι που αγαπήσαμε πολύ, έχουμε ξαφνικά λόγους να τους μισούμε.
Ανθρωποι που ήταν δίπλα μας, ξαφνικά δεν είναι. Ψυχικά η -ακόμα χειρότερα-σωματικά.
Ολα γύρω μας αλλάζουνε. Ποιός είναι αυτός που θα απαγορεύσει σε εμάς να αλλάξουμε ολοκληρωτικά και να εξελιχθούμε σε κάτι τελείως διαφορετικό και «καλύτερο»;
Οι σχέσεις που έρχονται από το καταραμένο παρελθόν. Αυτή η #πληγή.
Παλιοί συνεργάτες που ακόμα θυμούνται και διατυμπανίζουν σε meetings, τα λάθη της οικονομικής διαχείρισης ή της στρατηγικής μας.
Εραστές-ερωμένες που ακόμα θυμούνται τον κακό μας χαρακτήρα που μας οδήγησε στο να τους εγκαταλείψουμε έτσι άσπλαχνα.
Φίλοι που είναι σίγουροι ότι ακόμα διατηρούμε εκείνα τα τρωτά σημεία που δεν μας κάνουν καλό. Εκείνοι-άλλωστε-ξέρουν το καλό μας, σωστά;
Γιατί είμαστε τόσα χρόνια φίλοι στο κάτω-κάτω, αν δεν μας ξέρουν απέξω και ανακατωτά οι «δικοί μας άνθρωποι»;
Οχι. Μας ήξεραν. Αλλά ίσως να μη μας ξέρουν πιά. Η ζωή και τα απρόσμενα γεγονότα της, φέρνουν συχνά στην επιφάνεια την έντονη διάθεση μας να προχωρήσουμε με νέα δεδομένα.
Κάτι που δεν ισχύει πάντα για «όσους μας ξέρουν καλά».
Υπάρχουν πολλοί που τρέμουν την αλλαγή. Την κάθε αλλαγή. Απο την δραστική αλλαγή στην εμφάνιση μας, από την αλλαγή στην επαγγελματική μας δραστηριότητα, μέχρι την αλλαγή σε σύντροφο.
Στα μάτια τους καθρεφτίζεται αυτό που εκείνοι δεν τολμούνε να κάνουν, για αυτό και πρέπει να μας συμβουλέψουν να μείνουμε εκεί που ξέρουμε. Εκεί που εκείνοι ξέρουνε. Οπου εκείνοι νιώθουν ασφάλεια.
Η φράση «καλά, σε εμένα δεν μπορείς να κρυφτείς, σε ξέρω χρόνια!» μπορεί να αποδειχθεί η μεγαλύτερη μας επένδυση στην ζωή.
Και η μεγαλύτερη μας παγίδα ενίοτε. Η παγίδα της οικειότητας. Η παγίδα του να μην θέλει ο συνεργάτης-κολλητός-εραστής ότι δεν είσαι αυτό που ήσουνα.
Δεν θα ξανα-γίνεις αυτό που ήξερε. Αρα έχεις δυό επιλογές. Η μένεις στα ίδια για να συνεχίσεις να έχεις ότι ήδη είχες, ή θα βγείς πρός αναζήτηση νέων ανθρώπων που θα σε στηρίξουνε στο νέο σου εαυτό. Στην νέα σου ζωή.
Your choice. Οι άνθρωποι που μας αγαπάνε, θέλουν να προχωράμε μπροστά. Να βγαίνουμε απο λάθος σχέσεις, επιλογές, και να γινόμαστε με τα χρόνια η καλύτερη μας version.
Το σώμα μας αλλάζει καθημερινά. Τα όργανα αλλάζουν τόσο σύντομα, που πραγματικά είναι να απορεί κανείς με την άρνηση των δικών μας ανθρώπων να αλλάξουμε και εμείς.
Οι μακροχρόνιες σχέσεις απο το παρελθόν έχουν πολύ δυνατές ρίζες. Συχνά πρέπει να ξεριζώνονται, όσο και αν μας συνδέουν κοινές εικόνες, αναμνήσεις, μουσικές, προτιμήσεις, η τα παλιά «θέλω» που τώρα δεν αφορούν πλέον κανέναν.
Οφείλουμε να είμαστε με αυτούς που όταν μας συναντούνε βλέπουν το πόσο προχωρήσαμε. Και το χαίρονται.
Οχι με αυτούς που μας υπενθυμίζουν τον παλιό, τον χειρότερο μας εαυτό, αυτόν που τόσο παλέψαμε να αφήσουμε πίσω.
