Τα δικά μου καλοκαίρια στο νησί της Ανδρου, ήταν γεμάτα από γεύσεις. Το πρωί η γιαγιά Κατίνα έφερνε για πρωινό καφέ με λίγο τυρί βολάκι η ''κοπανιστή'' και βούτυρο απλωμένο πάνω σε ζεστά παξιμαδάκια, πρίν γίνει η εξόρμηση στην παραλία παρέα με τα απίθανα ξαδέρφια μου, τις ''Μανίνες-Κατερίνες-Πάττυ'' ανα χείρας, και το κασετοφωνάκι στην τσάντα για να ακούμε τα τότε παιδικά ''hits''.
Το μεσημέρι είχε μακαρονάδα θεική με μπόλικο τυρί τριμμένο -ακόμα και στις πατάτες- και το απόγευμα είχε την γεύση ενός σπιτικού γλυκού κουταλιού πάλι με τυρί, ψωμί και μέλι. Το τυρί λοιπόν, με συνόδευε πάντα και είναι αυτό που μου θυμίζει καλοκαίρια -και χειμώνες- . Ισως είναι αυτές οι αναμνήσεις που με έκαναν να αγαπήσω τα προιόντα της οικογένειας Κωσταρέλου.
Εχοντας βιώσει παραδοσιακές και ''καθαρές'' γεύσεις από μικρή, το κατάστημα του Κολωνακίου, της ομώνυμης αλυσίδας, έγινε κάτι σαν την δική μου ''παιδική χαρά''. Τα προιόντα τα ψώνιζα στο Μαρκόπουλο, και πλέον ήμουν χαρούμενη που είχαν έρθει και στο γραφείο μου δίπλα! Ετσι μπορούσα άνετα πια, να παίζω με το αγαπημέο μου ''τσαλαφούτι'', το ''μαεστύρι'' και το ''πινακωτύρι''. μυρωδιές που δεν έβρισκα εύκολα αλλού. Αυτό που αγαπάω στο συγκεκριμένο brand είναι το πώς συνδέει την δική του μακρόχρονη ιστορία, με μια σημερινή δομημένη παραγωγική διαδικασία. Τα πιο σύγχρονα μηχανήματα μαζί με τον απόλυτο σεβασμό στην έννοια της ''παράδοσης''.
Όλα τα τυριά και γαλακτοκομικά προϊόντα που φτιάχνουνε στο Τυροκομείο τους είναι χειροποίητα και χωρίς συντηρητικά εφόσον χρησιμοποιούνε ''αποκλειστικά φρέσκο κατσικίσιο και πρόβειο ελληνικό γάλα, από επιλεγμένα κοπάδια ντόπιων μικρόσωμων φυλών ζώων που δίνουν λιγότερο αλλά ποιοτικότερο γάλα και βόσκουν ελεύθερα σε διαλεγμένες περιοχές της Νότιας Εύβοιας και της Στερεάς Ελλάδας.''
Αν εξαιρέσει κανείς τα καταπληκτικά προιόντα, θα διαπιστώσει και κάτι άλλο πολύ βασικό. Το κέφι των ανθρώπων που είναι μέρος αυτού του concept. Την ηρεμία του χώρου, κάτι που το βλέπεις στα πρόσωπα όσων επέλεξαν αυτόν τον χώρο να φάνε και να πιούνε.
Σκεφτόμουν ότι ''επιχείρηση είναι πρωτίστως οι άνθρωποι''.
Είναι αυτοί που μεταδίδουν, εμπνέουν έτσι ώστε οι χώροι τους να γίνουν ''σημεία συνάντησης'' και αναφοράς.
Τρείς γενιές τυροκόμοι, και νομίζω ότι η δική τους ιστορία.....μόλις ξεκίνησε.