Ο κύριος εξηγεί στην σύντροφό του -μεγάλης ηλικίας και οι δύο- τους λόγους που δεν θα πνιγεί αν μάθει να κολυμπάει σωστά. Της εξηγεί σε επιστημονική γλώσσα, όρους όπως "άνωση".
Η κυρία κάθεται στα ρηχά βουβή όταν εκείνος απομακρύνεται σε στυλ Ολυμπιονίκη κολυμβητή στα βαθειά.
Την ώρα που μπαίνω η συμπαθέστατη κυρία με ρωτά αν "έχει αχινούς μέσα;" Απαντώ πως ναι, στα βράχια έχει αλλά καλό είναι να ...μην πάει προς τα εκεί. "Δεν μπορώ να πάω ούτως ή άλλως πιο κει, φοβάμαι" είπε. "Δεν πειράζει, της απάντησα. Όλοι κάτι φοβόμαστε. Και δεν είναι κακό αυτό. Σίγουρα θα υπάρχει κάτι που και εγώ φοβάμαι αλλά εσείς όχι".
Βάλαμε τα γέλια.
Στην ακτή, μια νέα μαμά έχει στην αγκαλιά το βρέφος της που έχει ξεσηκώσει την πλαζ με τις φωνές του. Την κοιτάω. Με κοιτάει και εκείνη θεωρώντας πως θα της κάνω παρατήρηση. Της χαμογελώ και ανταποδίδει.
Καταφέρνει να ηρεμήσει το μωρό της με απίστευτη αγάπη και χάδια. Συνειδητοποιώ για ακόμα μια φορά πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος της μητρότητας.
Ποσο άβολα μπορείς να νιώσεις με ένα μωρό που κλαίει δυνατά, με εκατοντάδες γύρω να σε κρίνουν.
Η κυρία κάθεται στα ρηχά βουβή όταν εκείνος απομακρύνεται σε στυλ Ολυμπιονίκη κολυμβητή στα βαθειά.
Την ώρα που μπαίνω η συμπαθέστατη κυρία με ρωτά αν "έχει αχινούς μέσα;" Απαντώ πως ναι, στα βράχια έχει αλλά καλό είναι να ...μην πάει προς τα εκεί. "Δεν μπορώ να πάω ούτως ή άλλως πιο κει, φοβάμαι" είπε. "Δεν πειράζει, της απάντησα. Όλοι κάτι φοβόμαστε. Και δεν είναι κακό αυτό. Σίγουρα θα υπάρχει κάτι που και εγώ φοβάμαι αλλά εσείς όχι".
Βάλαμε τα γέλια.
Στην ακτή, μια νέα μαμά έχει στην αγκαλιά το βρέφος της που έχει ξεσηκώσει την πλαζ με τις φωνές του. Την κοιτάω. Με κοιτάει και εκείνη θεωρώντας πως θα της κάνω παρατήρηση. Της χαμογελώ και ανταποδίδει.
Καταφέρνει να ηρεμήσει το μωρό της με απίστευτη αγάπη και χάδια. Συνειδητοποιώ για ακόμα μια φορά πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος της μητρότητας.
Ποσο άβολα μπορείς να νιώσεις με ένα μωρό που κλαίει δυνατά, με εκατοντάδες γύρω να σε κρίνουν.
|
Ο γλυκύτατος κύριος με τα επιπλέον κιλά, κρύφτηκε πίσω από τα βραχάκια καθώς αυτά του έδιναν την ψευδαίσθηση πως ήταν μόνος μαζί τους. Θέλοντας και εγώ να απομονωθω αγκαλιά με το βιβλίο μου -μακριά από την μουσική του beach bar- τον είδα να γυμνάζεται με αφοσίωση και μια ελαφριά εμμονή. Κρυμμένος από τα αδιάκριτα βλέμματα που πιθανώς θα τον χλεύαζαν για αυτές τις έντονες κινήσεις, μπορούσε να αφοσ...ιωθεί στον σκοπό του. Στα δικά μου μάτια ήταν ένας γενναίος μεσήλικας που ήθελε να αλλάξει την εικόνα του.
Πόσο εύκολα τελικά -σκέφτηκα- κρίνουμε τα σώματα γύρω μας. Πόσο ελαφρά τη καρδία, χαρακτηρίζουμε τους ανθρώπους που κουβαλούν επιπλέον κιλά με λέξεις όπως "φάλαινα/ελέφαντας". Πως έγινε τόσο σκληρή και #fastfood η άποψη μας για όλα και όλους χωρίς ίχνος ενσυναισθησης? Γρήγορη και ανθυγιεινή. (Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρύβετε το σώμα σας στην παραλία. Κανένας. Είτε έχει πολλά κιλά, είτε λίγα είναι το δικό σας σώμα. Τόσο ξεκάθαρα. Και οι χαρές της παραλίας είναι για όλους.) |
|
