Πρώτον, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την συζήτηση αυτή. Μιλήστε μας λίγο για την μέχρι τώρα πορεία σας.
-Χαίρομαι κι εγώ που θα συζητήσουμε για την εκπαίδευση και σας ευχαριστώ για το βήμα έκφρασης που μου προσφέρετε!
Είμαι η Πόλα Μισθού (επισήμως Σταυρούλα), γεννήθηκα στην Αθήνα και αποφοίτησα από το Αρσάκειο Τοσίτσειο της Εκάλης.
Έχω πτυχίο Μαθηματικών από το ΕΚΠΑ, MSc. στα Πληροφοριακά Συστήματα από το ΕΑΠ και MEd. στην Εκπαιδευτική Ηγεσία και Διοίκηση από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.
Για 29 χρόνια υπηρέτησα στη Δημόσια Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως καθηγήτρια πληροφορικής, εκ των οποίων για 4 χρόνια ήμουν διευθύντρια Γενικού Λυκείου στην Αθήνα.
Επίσης εργάστηκα στον ιδιωτικό τομέα ως προγραμματίστρια και υπεύθυνη συστημάτων UNIX για 3 χρόνια.
Τα τελευταία 6 χρόνια είμαι coach και mentor ομάδων που ασχολούνται με την εκπαιδευτική ρομποτική και το STEM (Science Technology Engineering Mathematics).
Είμαι ιδρύτρια του Coding Club “GreekCodersK12”, που δημιουργήθηκε το 2015 με στόχο την απόκτηση ψηφιακών δεξιοτήτων υψηλού επιπέδου των μαθητών και των μαθητριών Γυμνασίου και Λυκείου.
Είμαι συνιδρύτρια της πρωτοβουλίας “GirlsGoCoding”, για την ενδυνάμωση των γυναικών στον τομέα του coding.
Επίσης προσφέρω εθελοντικά mentoring σε σχολεία με τη δράση “The Tipping Point in Education”.
Ανήκω στην ελληνική ομάδα εθελοντών μεταφραστών του Raspberry Foundation, στην οποία μεταφράζουμε έργα πληροφορικής για παιδιά στα ελληνικά και συμμετέχω ως κριτής σε διαγωνισμούς ρομποτικής και καινοτομίας.
Με την ομάδα μου “GreekCodersK12” συμμετείχαμε σε πολλές καινοτόμες δραστηριότητες STEM και σε διεθνείς διαγωνισμούς ρομποτικής, καινοτομίας και διαστήματος.
Τα κύρια ενδιαφέροντά μου είναι το STEM, η Τεχνητή Νοημοσύνη και το Διάστημα σε ηλικίες Κ-12 σε συνδυασμό με το mentoring σε σχολεία και τον εθελοντισμό σε κοινότητες STEM.
Χαρακτηρίζω τον εαυτό μου avid learner και με ενθουσιάζει η νέα γνώση και η υλοποίηση ιδεών.
Τι είναι αυτό που εμπνέει τα παιδιά έτσι ώστε να ασχοληθούν με τον τομέα της ρομποτικής κατά την γνώμη σας;
-Η εκπαιδευτική ρομποτική είναι ένα συναρπαστικό αντικείμενο που προσφέρει ευκαιρίες για την εισαγωγή παιδιών σε σύνθετα θέματα όπως ο προγραμματισμός και η μηχανική, με τρόπο διασκεδαστικό, διαδραστικό και συνεργατικό.
Η ρομποτική διδάσκει δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και καλλιεργεί τις ήπιες δεξιότητες.
Η προσέγγιση που ακολουθώ είναι storytelling, project based learning και challenge based learning. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ελαχιστοποιείται ο κλασσικός τρόπος διδασκαλίας και ο καθηγητής είναι διευκολυντής και συνεργάτης.
Όλοι μαθαίνουμε και εξερευνούμε όταν εργαζόμαστε σε ένα project! Ξεκινάμε από το μηδέν και χτίζουμε βήμα-βήμα τη λύση μας, τον κώδικα ή τη ρομποτική κατασκευή.
Οι προγραμματιστικές έννοιες δεν είναι το επίκεντρο, εισάγονται όταν προκύψει η ανάγκη και εξηγούνται στο βαθμό που κρίνεται απαραίτητο.
Ξεκινάμε, δουλεύοντας πάνω σε projects που βασίζονται σε ιστορίες, παραμύθια, παιχνίδια, μαθηματικά, φυσική, κατασκευές, περιβαλλοντικά θέματα, διάστημα και αυτοματισμούς που εξάπτουν την περιέργεια και τη φαντασία των παιδιών.
Τα παιδιά εκφράζουν τις ιδέες τους και τις γνώσεις τους πάνω στο θέμα που μελετάμε και μετά με συστηματικό τρόπο προσπαθούμε να το διερευνήσουμε και να βρούμε λύσεις.
Σ’ αυτήν την προσέγγιση διδάσκω μόνο ό,τι απαιτείται για να υλοποιηθεί η λύση που σκέφτηκαν τα παιδιά. Έτσι τα παιδιά, ολοκληρώνουν κάθε φορά projects, δίνουν τις δικές τους προεκτάσεις και υπάρχει η αίσθηση της επίτευξης, της ικανοποίησης και της ολοκλήρωσης.
Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι τα παιδιά έχουν πολλή φαντασία που επιδιώκω να απελευθερωθεί στα projects. Οι πιο απίθανες προτάσεις αξίζει να συζητηθούν, να βρούμε τα υπέρ και τα κατά.
Ο εκπαιδευτικός σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είναι παντογνώστης, είναι μέλος μιας ομάδας της οποίας τα μέλη αλληλεπιδρούν και συνεργάζονται πάνω σε μια πρόκληση.
Το challenge based learning αφορά συμμετοχή σε διαγωνισμούς (challenges), η οποία κάποιες φορές είναι πολύ απαιτητική από άποψη χρόνου αλλά αποφέρει πολλά εφόδια σε γνώσεις και κυρίως στην προσωπικότητα των μαθητών.
Μαθαίνουν στην αβεβαιότητα, στη δοκιμή, στο λάθος, στις εναλλακτικές λύσεις, στη συνεργασία, στην παρουσίαση και τη διαχείριση του χρόνου.
Αποκτούν δεξιότητες (soft skills) που ζητούνται στην αγορά εργασίας και οι οποίες δεν «διδάσκονται» αλλά μαθαίνονται στην πράξη.
Αρκετοί με ρωτούν αν μόνο οι άριστοι πάνε στους διαγωνισμούς ρομποτικής, καινοτομίας, κώδικα και στα hackathons. Η απάντησή μου είναι ΟΧΙ. Πηγαίνουν όσοι και όσες θέλουν να μάθουν, να γνωρίσουν κάτι διαφορετικό και να αποκτήσουν εμπειρίες.
Άλλωστε στις ομάδες χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι και η διαφορετικότητα είναι πλεονέκτημα !
Υπάρχουν προοπτικές επαγγελματικές για τους νέους και τις νέες που θέλουν να εργαστούν σε ψηφιακές τεχνολογίες στην χώρα μας;
-Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Δείκτη Δεξιοτήτων του CEDEFOP, η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση με 17% (με μέσο όρο της ΕΕ το 66%) ως προς την αντιστοίχιση δεξιοτήτων (skills matching).
Υστερεί σημαντικά τόσο ως προς την ενεργοποίηση των δεξιοτήτων (skills activation) με 45% έναντι 79% της ΕΕ, όσο και ως προς την ανάπτυξη δεξιοτήτων (skills development) με 43% έναντι 76% της ΕΕ, ενώ στη συνολική κατάταξη καταλαμβάνει την προτελευταία θέση.
Είναι σαφές ότι πρέπει να ασχοληθούμε ως κράτος επισταμένως με την ανάπτυξη των ψηφιακών ικανοτήτων των πολιτών για να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τις ψηφιακές τεχνολογίες με αυτοπεποίθηση και κριτικό πνεύμα.
Εν τω μεταξύ, η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια λόγω της αύξησης της υπολογιστικής ισχύος των υπολογιστών και της διάθεσης τεράστιου όγκου δεδομένων.
Στον τομέα αυτό, η εκπαίδευση αντιμετωπίζει δύο προκλήσεις:
Την αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης για τη βελτίωση των εκπαιδευτικών διαδικασιών, τόσο στην τάξη όσο και σε επίπεδο οργάνωσης των σχολείων και την προετοιμασία των μαθητών και των μαθητριών με νέες δεξιότητες για ολοένα και πιο αυτοματοποιημένες οικονομίες και κοινωνίες.
Κρίνεται λοιπόν επιτακτική η ανάγκη να προσαρμοστούμε όλοι στην ταχεία εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης ακόμα και στην πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λαμβάνοντας υπόψη την μεγάλη επίδραση που έχει η Τεχνητή Νοημοσύνη στην κοινωνία καθώς και την αναγκαιότητα απόκτησης νέων δεξιοτήτων στον τομέα αυτό.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στην έκθεση του ΣΕΒ τον Δεκέμβριο του 2020, αναφέρεται πως μόλις το 3% των επιχειρήσεων αξιοποιεί λύσεις Τεχνητής Νοημοσύνης έναντι 45% παγκοσμίως.
Παράλληλα, ενώ το 85% των Ελλήνων CEOs αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες της Τεχνητής Νοημοσύνης, το 54% δηλώνει πως δεν αποτελεί επενδυτική προτεραιότητα, με αποτέλεσμα οι επενδύσεις να συνεχίζουν να εστιάζουν σε τεχνολογίες ξεπερασμένων δυνατοτήτων και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να καταλαμβάνει την 26η θέση στην ΕΕ-28 στον σχετικό δείκτη.
Στην έκθεση διαφαίνεται ότι η ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορούσε να συνεισφέρει αποφασιστικά στη μείωση του "brain drain" των ταλέντων STEM που φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας επαγγελματική αποκατάσταση.
Τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστό το Coding Club GreekCodersK12;
-Το Coding Club GreekCodersK12 υπήρξε μια εθελοντική δράση που έλαβε χώρα σε δημόσιο Γυμνάσιο στο Παγκράτι, στο οποίο ήμουν καθηγήτρια πληροφορικής.
Είναι ξεχωριστό γιατί τόλμησε να ακολουθήσει τις διεθνείς τάσεις που υπαγόρευαν την αναγκαιότητα να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τον κώδικα και τον κλάδο STEM.
Ξεκίνησε το 2015 και στη διάρκεια 4 ετών, 50 παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου συμμετείχαν σε διάφορες δράσεις του. Με το όνομα GreekCodersK12, θέλαμε να αγκαλιάσουμε όλα τα παιδιά της Ελλάδας (Greek) από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο (K12) και να τους δώσουμε την ευκαιρία να μάθουν προγραμματισμό (Coders), να συνεργαστούν και να αποκτήσουν δεξιότητες.
Η αφορμή για την πρωτοβουλία αυτή, ήταν η παρουσίαση που έκανα σε 10 τμήματα του Γυμνασίου, για την Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Προγραμματισμού που γίνεται κάθε χρόνο τον Οκτώβριο και η προτροπή της Επιτρόπου της ΕΕ Neelie Kroes ότι το “coding can become a world language”. Πρότεινα λοιπόν στα παιδιά να κάνουμε ένα Coding Club, ως εθελοντικό εξωδιδακτικό πρόγραμμα. Έτσι με μερικά θαρραλέα παιδιά ιδρύσαμε το Coding Club, στο οποίο κάθε χρόνο συμμετείχαν 17-20 παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου.
Την 2η χρονιά, είχαμε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης για την εισαγωγή της γλώσσας προγραμματισμού Python στο Γυμνάσιο. Συμμετείχαμε στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό Astro Pi Mission Zero της ESA και στείλαμε τον κώδικα μας στον ISS.
Αυτό άλλαξε την ψυχολογία μας και αρχίσαμε να νιώθουμε μέρος ενός παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Την 3η χρονιά συμμετείχαμε στον Διαγωνισμό ρομποτικής και καινοτομίας FIRST LEGO League που διοργανώνεται από την EDUACT και προκριθήκαμε στον τελικό διαγωνισμό στη Θεσσαλονίκη.
Κερδίσαμε το 1ο βραβείο για την Έρευνα του project μας “NeroAlert”, την έξυπνη συσκευή που ενημερώνει για υπερκαταναλώσεις και πιθανές κρυφές διαρροές νερού σε οικήματα και ήμασταν 1οι αναπληρωματικοί για παρουσίαση του project μας στο Global Innovation Award στην Αμερική. Η αγωνιστική ομάδα ρομποτικής εργάστηκε μόνο με δωρεές και χωρίς χορηγίες.
Την 4η χρονιά το Coding Club δεν ήταν δυνατόν να φιλοξενηθεί πλέον στο σχολείο και η ομάδα αναζήτησε στέγη. Δυστυχώς δεν βρέθηκε τρόπος για να συνεχιστούν οι δράσεις της ομάδας.
Βλέποντας όμως την όρεξη των παιδιών να συμμετάσχουμε πάλι σε διαγωνισμό ρομποτικής, αποφάσισα να φιλοξενήσω την ομάδα στο σαλόνι του σπιτιού μου και η ομάδα έγινε πλέον ανεξάρτητη.
Η ομάδα πλέον έμοιαζε με μια μικρή εθελοντική «επιχείρηση» που κάναμε τα πάντα μόνοι μας, όπως κατασκευές, κώδικα, documentation, testing, έντυπα, προώθηση, αγορές, κλείσιμο εισιτηρίων και ξενοδοχείων κλπ.
Προκριθήκαμε πάλι για τον τελικό FIRST LEGO League competition στη Θεσσαλονίκη και χάρη στη συσκευή μας “VRScεnt” τύπου VR wearable, που στόχευε στη βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης των αστροναυτών χρησιμοποιώντας VR με τόπια από τη Γη και μυρωδιές από αιθέρια έλαια, κατακτήσαμε πάλι την 1η θέση για την ενδελεχή έρευνα που κάναμε για το project και καταταγήκαμε 4οι πανελλαδικά. Αυτό μας έδωσε εισιτήριο για τη συμμετοχή μας σε παγκόσμιο διαγωνισμό, στο Open International FIRST Lego League competition 2019 στη Σμύρνη της Τουρκίας. Μας υποδέχθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο για να μας συγχαρεί, αλλά πρακτική και οικονομική βοήθεια δεν είχαμε.
Στείλαμε 15 επιστολές σε εταιρείες αλλά δεν βρήκαμε ανταπόκριση για χορηγίες. Τελικά μας βοήθησαν φίλοι της ομάδας με δωρεές, εθελοντική δουλειά και αναγκαστικά καταφύγαμε σε δανεισμό.
Ταξιδέψαμε 4 παιδιά λυκείου και εγώ, στη Σμύρνη και συμμετείχαμε στον παγκόσμιο διαγωνισμό. Η εμπειρία απαράμιλλη και η κούραση τεράστια για όλους μας!
Αξίζει εδώ να υπογραμμίσω ότι το κάθε παιδί αφιέρωσε 500 ώρες στο σπίτι μου στη διάρκεια 6 μηνών για τη συμμετοχή μας και στους 3 διαγωνισμούς.
Το 2020 συμμετείχαμε στον διαγωνισμό Amazon Lego Alexa και κατασκευάσαμε ένα robot που καταλαβαίνει τις εντολές που του δίνουμε, χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεση τεχνολογία την Alexa.
Ο διαγωνισμός ήταν για makers και κατεβήκαμε σαν ομάδα 2 παιδιά και εγώ.
Το project κέρδισε το βραβείο First 100 submissions και η ομάδα είχε την πρώτη της χρηματοδότηση, 150 δολάρια που έγιναν εξοπλισμός. Συμμετείχαμε επίσης στο διαγωνισμό Moonhack της Αυστραλίας.
Το Coding Club “GreekCodersK12” στο ευρωπαϊκό έργο Erasmus+ DISCOVER χαρακτηρίστηκε ως “καλή πρακτική για τη διάχυση της επιστήμης” στο σχολείο, λόγω της διεπιστημονικότητας και της ποικιλίας των projects καθώς και για την εξωστρέφεια και τις ευκαιρίες που έδωσε στους μαθητές.
Φέτος παρουσιάσαμε με συνεργάτες μου με paper, τη λειτουργία του Coding Club στο συνέδριο IEEE EDUCON 2021 στη Γενεύη, στην ενότητα Κ-12 Educational initiatives, εστιάζοντας στη δημιουργία μιας STEM κοινότητας μάθησης ως αποτέλεσμα του Coding Club.
Βλέπουμε παγκοσμίως χιλιάδες κορίτσια να διαπρέπουν στην ρομποτική, στην data science, στον κώδικα. Στην Ελλάδα προς τα πού γέρνει η ζυγαριά; Και αν γέρνει προς τα αγόρια, πως θα μπορούσε να βοηθήσει η πολιτεία να ανατραπεί αυτό;
-Φυσικά έχουμε πάμπολλα παραδείγματα κοριτσιών και γυναικών που κατακτούν τομείς που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε ανδροκρατούμενους. Είναι αξιοσημείωτο ότι το 2021, στην τελευταία πρόσκληση της ESA για αστροναύτες, υπέβαλαν αίτηση 22.000 τολμηροί υποψήφιοι αστροναύτες και αστροναύτισσες από την Ευρώπη και περιμένουν το επόμενο στάδιο επιλογής τους από την ESA. Το 24% των υποψηφίων δηλώνουν γυναίκες (5.400), ενώ το 2008 ήταν 15,5%.
Η ESA προκήρυξε για 1η φορά θέσεις αστροναυτών για ΑΜΕΑ και 200 άτομα υπέβαλαν αίτηση. Από την Ελλάδα υπέβαλαν αίτηση 60 γυναίκες, 220 άνδρες και 4 ΑΜΕΑ.
Όλα αυτά είναι φωτεινά παραδείγματα, τα οποία αξίζει να τα διαδίδουμε και να τα επιβραβεύουμε, έτσι ώστε να πολλαπλασιαστούν!
Το πολύ ευχάριστο είναι ότι στο Coding Club είχαμε ισορροπία στα αγόρια και τα κορίτσια. Επίσης δεν παρατηρήθηκε έμφυλο χάσμα στις ψηφιακές δεξιότητες.
Από συζητήσεις με τα κορίτσια κατάλαβα ότι λειτουργούσα ως role model και τα κορίτσια σκεφτόντουσαν ότι «αφού μπορεί αυτή, μπορώ κι εγώ».
Αυτό επίσης που έπαιξε ρόλο είναι η ενθάρρυνση, το περιθώριο για ανάπτυξη πρωτοβουλιών και η αναγνώριση των προσπαθειών όλων των παιδιών. Να σημειωθεί ότι τα παιδιά έκαναν παρουσιάσεις και στα αγγλικά των projects σε συνέδρια και διαγωνισμούς.
Όλα αυτά έχτισαν μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας και νιώθαμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε όλες τις αντιξοότητες που αντιμετωπίσαμε.
Το motto μου ήταν «ναι είναι δύσκολο, αλλά θα το φέρουμε στα μέτρα μας» και το motto των παιδιών ήταν ότι «αυτές οι ευκαιρίες, μας δίνονται ίσως μόνο μία φορά».
Η πανδημία ήρθε να επιβεβαιώσει ότι σωστά τολμήσαμε πολύ παραπάνω από τις δυνατότητές μας. Χτίσαμε αναμνήσεις, περάσαμε ωραία και αποκτήσαμε πολλές και μοναδικές εμπειρίες.
Βλέποντας τη μεγαλύτερη εικόνα, πρόσφατη έρευνα της IBM επισημαίνει τα εξής:
-Το ποσοστό επιστημόνων, μηχανικών και τεχνολόγων που είναι γυναίκες φτάνει το 28% παγκοσμίως.
-Την επόμενη δεκαετία, 80% των θέσεων εργασίας θα απαιτούν STEM δεξιότητες.
-Οι σταδιοδρομίες STEM προσφέρουν κατά 24% υψηλότερη αμοιβή και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η συμπερίληψη και η διαφορετικότητα, μπορεί κατά τη γνώμη μου, να αλλάξει κύρια από την οικογένεια αλλάζοντας τα πρότυπα, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις.
Άρα θέλουμε ενημέρωση των πολιτών για να προχωρήσουμε χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος, έτσι ώστε να καλλιεργήσουμε STEM mindset στους μαθητές και τις μαθήτριες, για να γίνουν change makers.
Πόσο σημαντικό είναι σήμερα το mentoring στην εκπαίδευση;
-Το mentoring λείπει από την εκπαίδευση και τη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια. Και είναι απαραίτητο, δεδομένου ότι ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός δεν υπάρχει στο σχολείο και κατά τη γνώμη μου δεν είναι αντικείμενο που διδάσκεται σαν μάθημα.
Η λύση είναι η επαφή των παιδιών με μέντορες και επαγγελματίες, οι οποίοι προσφέρουν τις γνώσεις τους, τις εμπειρίες τους και μπορούν να ενημερώσουν και να δείξουν επαγγελματικούς δρόμους και προοπτικές.
Στην χώρα μας πόσο ανεπτυγμένο είναι το αίσθημα του εθελοντισμού ανάμεσα στα νέα παιδιά;
-Δεν έχω στοιχεία για να σας δώσω εικόνα για το ποσοστό εθελοντισμού στους μαθητές και τις μαθήτριες. Στο δικό μας Coding Club η αλληλοβοήθεια και ο εθελοντισμός ήταν μια από τις 2 υποχρεώσεις που είχαμε όλοι μας.
Η πρώτη υποχρέωση ήταν ότι όταν έχουμε deadline, παρουσίαση ή διαγωνισμό, δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δουλεύουμε πολύ και βοηθάμε ο ένας τον άλλον μέσα στην ομάδα προσπαθώντας για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα της ομάδας.
Η δεύτερη υποχρέωση ήταν να ανταποδίδουμε τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν, προσφέροντας εθελοντική εργασία σε διαγωνισμούς ή σε άλλες ομάδες.
Για παράδειγμα, εμείς λόγω έλλειψης εξοπλισμού, πηγαίναμε τα Σάββατα στο Εργαστήριο του Ευγενιδείου UTechLab και παρακολουθούσαμε δωρεάν εργαστήρια ρομποτικής.
Μια ομάδα ρομποτικής από ιδιωτικό σχολείο μας δώρισε ένα κιτ ρομποτικής. Η ΜΚΟ EDUACT μας έδωσε δωρεάν τη συμμετοχή μας για 2 χρόνια στο διαγωνισμό FIRST Lego League. Ήρθαμε σε επαφή με επιστήμονες για τα project μας και μας πρόσφεραν mentoring.
Μας βοήθησαν εθελοντικά φίλοι και συνεργάτες στις κατασκευές μας. Στα projects μας χρησιμοποιούσαμε ανοιχτό λογισμικό και έτσι τα παιδιά κατάλαβαν την αξία της εθελοντικής συνεισφοράς.
Διαπιστώσαμε λοιπόν ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν γίνονται όλα για τα λεφτά! Και αφού και το Coding Club ήταν από τη δημιουργία του εθελοντικό, τα παιδιά εξοικειώθηκαν με την έννοια του εθελοντισμού και συμμετείχαν σε εθελοντικές δράσεις στη διοργάνωση διαγωνισμών, σαν κριτές, σε αγώνες κλπ.
Τι λείπει από το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Αφουγκράζεται το μέλλον ή μένει ακόμα στο παρελθόν;
-Οι κυβερνήσεις ξεκινούν με καλές προθέσεις αλλά με κοντοπρόθεσμη ματιά. Έχουμε συνεχώς αλλαγές στην εκπαίδευση που έχουν μικρή διάρκεια και τελικά δίνουν την αίσθηση του πειραματισμού.
Παγκοσμίως η εκπαίδευση περνάει κρίση γιατί «το να είσαι στο σχολείο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μαθαίνεις».
Αν η υπουργός Παιδείας μου άφηνε το περιθώριο μιας και μόνο πρότασης, θα της πρότεινα να ζήσει το κλίμα του σχολείου. Όχι στις γιορτές και τον αγιασμό.
Να το ζήσει 3-4 μήνες για να δει τη ροή, τα προβλήματα, τις ανάγκες, τα ωραία και τα δημιουργικά που μπορεί να συμβαίνουν στον σχολικό χώρο.
Και βέβαια δεν θα το κάνει η ίδια η υπουργός, αλλά ένα επιτελείο που μπορεί να καταγράψει την πραγματικότητα, όποια και αν είναι αυτή, καθώς και τις καλές πρακτικές, που υπάρχουν και είναι μοναδικής αξίας!
Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την εκπαίδευση πρέπει να ξέρουμε «από μέσα» πώς λειτουργεί το σχολείο, να αποκαταστήσουμε τη σταθερότητα στη λειτουργία των σχολείων, κλίμα εμπιστοσύνης και να καλλιεργήσουμε ένα όραμα.
Χρειάζεται μια λεπτομερής, ψύχραιμη και σε βάθος μελέτη για το τι θέλουμε να προσφέρει η εκπαίδευση. Ο στόχος της εκπαίδευσης δεν μπορεί να είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις και η παπαγαλία!
Αξίζει τέλος να αναφερθώ στους πολλαπλούς ρόλους που έχουν οι εκπαιδευτικοί που είναι οι στυλοβάτες του κάθε σχολείου.
Εκτελούν και χρέη συμβούλου, ψυχολόγου, γιατρού, γραμματέα, επιστάτη, κλειδαρά και βοηθούν σε μικροεπισκευές κτηρίου, συντηρήσεις εργαστηρίων κλπ.
Αν προσθέσουμε τις καταλήψεις, τις ζημιές και το σοκ που υφίσταται η σχολική μονάδα κάθε φορά που διαταράσσεται η λειτουργία της, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η σχολική μονάδα δυσλειτουργεί.
Το συμπέρασμα είναι ότι, αν δεν λύσει τα λειτουργικά θέματα το σχολείο, θα δυσκολευτεί να κοιτάξει προς το μέλλον. Διότι αγωνίζεται κάθε μέρα να τα βγάλει πέρα, σαν τους βιοπαλαιστές.
«Καινοτομεί» κάθε μέρα για να αντιμετωπίσει ζητήματα που δεν είναι εκπαιδευτικά.
Πρέπει λοιπόν η σχολική μονάδα να έχει οργανωτικά μια εύρυθμη λειτουργία για να μπορέσει με ηρεμία να στοχεύσει στην αυτοβελτίωσή της, αξιοποιώντας δημιουργικά και αποτελεσματικά την αυτονομία της.
Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε να επικοινωνήσω την εμπειρία μου και τη δουλειά μου, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την χαρά και την αναζωογόνηση που μου προσφέρει η ενασχόλησή μου τα τελευταία 6 χρόνια με ομάδες παιδιών.
Οι δυνατότητές τους είναι πολλές και μέσα από τα συνεργατικά projects αναδεικνύονται διαφορετικές πτυχές της προσωπικότητάς τους ! Γνωρίζοντας ότι «όλοι και όλες είμαστε αποδεκτοί στην ομάδα» τα παιδιά δημιουργούν και καινοτομούν!
Αυτό που λείπει από μικρούς και μεγάλους συνήθως είναι το κίνητρο και το όραμα. Όταν αυτά βρεθούν, η ατμόσφαιρα δουλειάς γίνεται ένα δημιουργικό μελίσσι που μόνο αισιοδοξία και ελπίδα μας δίνει για το μέλλον!
LinkedIn https://www.linkedin.com/in/stavroula-pola-misthou/
Fb @GreekCodersK12 https://www.facebook.com/groups/267454270270147/
