Ιδιαίτερη η φάση που ζούμε προσπαθώντας να κινηθούμε σε αχαρτογράφητα νερά και όπως κάθε τι άγνωστο φέρνει στο προσκήνιο θέματα που δεν έχουμε τακτοποιήσει όπως φόβοι, ανασφάλειες, κρίσεις άγχους, μοναξιά.

Η φάση αυτή μου θυμίζει ιστορίες ζωής και στιγμές από αθλητές που έχουν έρθει για MEntal Training μετά από έναν τραυματισμό τους και που χρειάζεται να βγούνε από την comfort zone για να προχωρήσουν. Κατά κάποιο τρόπο τραυματισμένοι δεν είμαστε και εμείς; Περνώντας το αρχικό σοκ και μούδιασμα αυτής της κατάστασης χρειάζεται να δώσουμε φροντίδα στον εαυτό μας διαμορφώνοντας ένα νέο πλαίσιο για την καλύτερη επάνοδο μας, όλα είναι θέμα mindset.

Είναι σημαντικό να βρει ο καθένας μας ένα λόγο που να δίνει νόημα στην κάθε μέρα του όπως το να προσφέρεις και να βοηθάς τον άλλο με όποιο τρόπο μπορείς. Η ζωή έχει άλλο νόημα όταν δίνεις και τα συναισθήματα δεν χωράνε σε λόγια. Νιώθω σαν να ήρθαμε πιο κοντά, πόσες ωραίες πρωτοβουλίες έγιναν.

Στο πρωτόγνωρο αυτό διάστημα που ζούμε στην ουσία καλούμαστε να συνδεθούμε με τον εαυτό μας, να ακούσουμε τις ανάγκες μας, τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, χωρίς κριτική απλά να μας ακούσουμε με διάθεση να μας καταλάβουμε. Κάνουμε στροφή προς τα μέσα αναζητώντας την ουσία, το αληθινό, επιδιώκοντας να έχουμε κοντά ό,τι μας γεμίζει και σε απόσταση ό,τι μας αδειάζει.

Πολύ πιθανόν σε αυτή την πορεία να έχουμε παρέα το άγχος και τις αρνητικές σκέψεις για αυτό και θέλω να προτείνω 3 τρόπους που θεωρώ βοηθητικούς ώστε να αποδυναμώνουμε το φόβο και το άγχος. Όπως αντιλαμβάνεστε βέβαια για τον κάθε άνθρωπο με την δική του ιδιοσυγκρασία αυτά προσαρμόζονται ανάλογα.

Ο πρώτος είναι να βρούμε την άγκυρα μας για να μπορούμε να ρυθμίσουμε καλύτερα αυτό που νιώθουμε. Όπως σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα το καράβι θα είναι ασφαλές όταν θα δέσει στο λιμάνι έτσι και το μυαλό μας όταν κάνει πολλές αρνητικές σκέψεις και σενάρια χρειάζεται από κάπου να πιαστεί. Η άγκυρα μπορεί να είναι οι αναπνοές, η κίνηση του σώματος ώστε το μυαλό να βγει από τον αυτόματο πιλότο και πιο ενσυνείδητα [πρακτική mindfulness] να λειτουργήσει στο εδώ και τώρα με λιγότερο άγχος.

Ο δεύτερος τρόπος είναι να μετριάσουμε την ανάγκη μας να έχουμε τον έλεγχο και ειδικότερα να μάθουμε να διαχωρίζουμε τι είναι στον έλεγχο μας και τι όχι ώστε να αφεθούμε στο «εδώ και τώρα». Το τι καιρό θα έχει ή τι θα γίνει αύριο δεν εξαρτάται από εμάς, το τι θα σκεφτώ και για πόση ώρα ωστόσο είναι στον έλεγχο μας. Είναι μεγάλο δώρο στον εαυτό μας να τον απελευθερώνουμε από περιττές σκέψεις και ανησυχίες και να ζήσουμε τη στιγμή, όχι να χαθούμε στο πριν, ούτε στο μετά αλλά να είμαστε στο εδώ και τώρα [mindfulness].

Η τρίτη πρόταση φροντίδας που τη θεωρώ υπερπολύτιμη αφορά την αναβολή των αρνητικών σκέψεων. Είναι ψυχοφθόρο και κουραστικό να κάνουμε παρέα όλη μέρα με τα υποθετικά σενάρια του μυαλού που συνήθως είναι και τα πιο αρνητικά. Μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία με τον εαυτό μας ότι αυτές τις σκέψεις μπορούμε να τις κάνουμε για παράδειγμα 5.30-6 το απόγευμα και όποτε έρχονται αυτές οι σκέψεις άλλη ώρα πλην αυτής να πατάμε αναβολή θυμίζοντας μας ότι είναι για άλλη ώρα. Είναι βοηθητικό επίσης να κάνουμε μια σκέψη τη φορά, όχι πολλές μαζί που έρχονται σαν ντόμινο και μας ταράζουν. Σαφώς και οι σκέψεις δεν θα φύγουν κατευθείαν ωστόσο όσο πιο συστηματικά το κάνουμε τόσο πιο αποτελεσματικό θα είναι.

Ας θυμόμαστε οτι τις περισσότερες φορές όλα αυτά που σκεφτόμαστε είναι απλά σκέψεις ντυμένες με πολύ φόβο και άγχος. Απλά σκέψεις.

Λέω συχνά «στα δύσκολα ή χάνεσαι ή ξαναγεννιέσαι». Εύχομαι και ελπίζω το δεύτερο για όλους μας.