Απεργία στα τρένα. Πρέπει να επιστρέψω, έχω κοιμηθεί 2 ώρες, η κούραση έντονη. Τρέχω για ΚΤΕΛ Μακεδονία. Πολύς ο κόσμος, μια μόνο πρίζα διαθέσιμη για να φορτίσω το κινητό μου και την μοιράζομαι με ένα νεαρό από το Αφγανιστάν και μια κοπέλα από Νιγηρία.
Εκείνος με ρωτάει αν μπορεί να μου το αφήσει να φορτίζει για ένα τέταρτο και να του το προσέχω. Αναρωτιέμαι αν θα του έδινα εγώ το δικό μου κινητό να το προσέχει. (Εμπιστοσύνη)

Ο ευτραφής κύριος που έκατσε δίπλα στην Ρωσόφωνη κυρία ακριβώς από πίσω μου, την ρωτά για την πολιτική του Πούτιν. "Ωραίες οι χώρες αυτές-της λέει- έχουν κι ψηλές γυναίκες ξανθές με γαλάζια μάτια. Χήρα κι εσείς; Εγώ είμαι υπέρ του γάμου, όχι σαν τα τωρινά ζευγάρια που χωρίζουν για πλάκα. Να μεγαλώσουν τα παιδιά κυρία μου, και να χωρίσεις. Όχι πριν. Εμένα ο κολλητός μου τα είχε με Ουκρανέζα/ και πήγε να χαλάσει το σπίτι του/ κι εγώ κάποτε είχα θέματα με την γυναίκα μου/ εντάξει συμβαίνουν αυτά/ και πήγα σε ένα μπαρ κι γνώρισα την Ροξάνα/ ωραία η Ροξανα/ όλοι ξενοπηδάμε κυρία μου/ αλλά δε χαλάμε και το σπίτι μας/ το είπα στον φίλο μου/αλλά τον ξελόγιασε η Ουκρανέζα/ δε βαριέσαι/ ο Πούτιν πάντως θέλει να γίνει η Αγία Σοφιά κέντρο του κόσμου/ τι ζώδιο είσαι; Κριός ε; Α, κουτουλάτε πολύ ε; (Γέλια) Εγώ Παρθένος, γη, σταθερό άτομο. Τώρα που θα κάνουμε στάση Λαμία θα σε κεράσω και καφεδάκι/ δωσ'μου το τηλέφωνο σου. Αλλά πόσο είσαι, δε ρώτησα. 62; Α, εγώ είμαι 57, αλλά δε πειράζει. Η κυρία (Έλενα το όνομα) τον ρωτά αν καπνίζει. Ο κος (Αντρέας) λέει ναι, που το κατάλαβες;
Κοιτώ χέρια σου, του λέει. Πάντα κοιτώ χέρια άντρα που με αρέσει.
Σκέφτομαι πως κάνω ακριβώς το ίδιο. (Έρωτας.)

Ο διπλανός μου είναι ψηλός με μακριά μαλλιά και μούσι. Θυμίζει παππά που αποχωρίστηκε τα ράσα. Γελάει μαζί μου με την συνομιλία του εν -δυνάμει- ζευγαριού πίσω μας. Στέκεται ακίνητος, ήρεμος, χωρίς να τσεκάρει ούτε μια φορά το κινητό του σε 6 ώρες. Έχει μια zen ακινησία, παρατηρεί τα πάντα ατάραχος, ο ορισμός του #mindfulness. Μιλά αργά και χαίρεται την διαδρομή.
Σκέφτομαι πότε ήταν η τελευταία φορά που χάρηκα μια διαδρομή χωρίς να κάνω -παράλληλα- τίποτα.
(Συγκέντρωση).

3 ιστορίες. 3 μαθήματα.
Να εμπιστεύομαι. Να ζω την στιγμή.
Και να θυμάμαι πως οι άνθρωποι θα αναζητούν πάντα κάποιον να τους αγαπήσει.
*Νομίζω πως αν ποτέ γράψω τρίτο βιβλίο, αυτό θα έχει μόνο ιστορίες από τρένα/λεωφορεία/αεροπλάνα.