Υπάρχουν πόλεις που όλοι θέλουν διακαώς να ταξιδέψουν. Είναι εκείνες οι πόλεις που όταν πείς σε φίλους πως θα τις επισκεφθείς, η πρώτη φράση που θα ακούσεις από αυτούς είναι ''εντάξει, ζηλεύω τώρα!''
Υπάρχουν όμως και οι άλλες που κρύβουν καλά τα πολύτιμα μυστικά τους. Η Αρτα είναι μία από αυτές.
Την πρώτη φορά που την επισκέφθηκα είχα αυτό που λέμε ''την ανυπόμονη ματιά'' . Για έναν νέο τόπο. Για αυτά που θα ανακάλυπτα. Τι είχα ακούσει για την Αρτα? Μόνο για το Γεφύρι της. Καθώς ταξιδεύω χρόνια, ξέρω πως πάντα υπάρχουν πολλά περισσότερα να βιώσεις σε μία πόλη από αυτά που όλοι γνωρίζουν. Την πρώτη φορά μαγεύτηκα από αυτό. Μόνο που στις επόμενες φορές ήθελα να δω και άλλα.
Θα την σύστηνα την πόλη για διακοπές και χαλάρωση? Ναι. Μια επίσκεψη σε βυζαντινά μνημεία και εκκλησίες όπως η Παναγία η Παρηγορήτισσα και η Εκκλησία της Αγίας Θεοδώρας είναι από αυτά που μαγέψουν τον ταξιδιώτη. (Προσωπικά όμως μαγεύτηκα ιδιαίτερα από το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, μνημείο της Μεταβυζαντινής Περιόδου.)
Θα πρότεινα μια επίσκεψη για πρωινό καφέ και γλυκό στο ''Πορτατίφ''. Από τα μέρη που αγαπώ να διαβάζω, να εργάζομαι με ηρεμία στο laptop μου και να χαλαρώνω. Τα εξαιρετικά του γλυκά υπάρχουν κι στην Αθήνα αλλά προτιμώ το μαγαζί στην Αρτα. Εχει απίστευτο φως και ενέργεια.
Την ταβέρνα της ''Βαγγελιώς'' την ανακάλυψα εύκολα καθώς είναι στο κέντρο. Αλλά δεν ήταν αυτή η ευκολία που με κάνει να ξαναγυρίζω εκεί, όσο το χαμόγελο και το χιούμορ των ανθρώπων της. Αν κάτι αποζητώ πάντα στα ταξίδια, είναι αυτή η οικειότητα που σου βγάζουν όσοι σε θυμούνται, όσοι σε εξυπηρέτησαν, στοιχεία που σε κάνουν να νιώθεις πως ''επέστρεψες σπίτι σου''.
Είναι η ίδια αίσθηση όταν μπαίνω στο δωμάτιο που επιμελώς μου κρατάνε, στο Cronos Hotel. Αν και τα ξενοδοχεία στην Αρτα είναι μια πονεμένη ιστορία, το συγκεκριμένο το αγαπώ καθώς είναι από εκείνα τα ξενοδοχεία που παραμένουν ''κλασσικά'' και ''τίμια'' -όπως συνηθίζω να λέω- χωρίς το trendy feeling ακόμα ενός #boutique_hotel. Ομως μια βόλτα με τα πόδια κοντά στην Παρηγορήτισσα, θα σου δείξει απίθανα νεοκλασσικά που μαραζώνουν και που άνετα θα μπορούσαν να μετατραπούν σε καλαίσθητα μικρά ξενοδοχεία για ταξιδιώτες -όχι τουρίστες-.
Γιατί μια πόλη μπορεί να τραβήξει επισκέπτες και από τα καλά της ξενοδοχεία της και όχι μόνο από την μεγάλη της ιστορία. Και εδώ υπάρχει μια τεράστια ευκαιρία για κάθε είδους επένδυση που αφορά τον κλάδο της φιλοξενίας.
Τις πίτες του Παπαδιώτη τις λατρεύω. Απλά. Ειδικά την πρασόπιτα και το λαχανόψωμο τους το φτιαγμένο με χυλό απο καλαμποκίσιο αλεύρι.
Αφησα τελευταίο το Παραλίμνιο Πάρκο καθώς πιστεύω πως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα πάρκα μεγάλων πόλεων του εξωτερικού. Δεν είναι μόνο η θέα της λίμνης. Είναι η όλη αίσθηση πως βρίσκεσαι σε έναν τόπο πραγματικά μαγικό που σε κάνει να ''ξεφεύγεις'' από την καθημερινότητα. (Λίγη παραπάνω περιποίηση από τους αρμόδιους θα το έκανε ακόμα πιο μοναδικό. Είναι το πρώτο μέρος που επισκέπτομαι κάθε φορά και το τελευταίο.)
Η Αρτα είναι μια πόλη γεμάτη ιστορία που δεν την έχει ακόμα εκμεταλευτεί όπως -ίσως- θα έπρεπε. Και ισως να μην χρειαστεί να το κάνει και ποτέ, καθώς τα μυστικά πρέπει να παραμένουν πολύτιμα...
''Στη Βαγγελιώ'' - Γριμπόβου 23-1
Cronos Hotel - Πλατεία Κιλκίς
''Πορτατίφ''- Κομμένου 115 Αρτα και Σίνα 21 Αθήνα
Μεταμόρφωση του Σωτήρος'' - Αγίας Θεοδώρας 7
Croissant Παπαδιώτης - Σκουφά 183
