To παληκαράκι να ήταν 15. Μαλλί κάτι μεταξύ Μοϊκάνας με φράντζα. Ο φίλος του δίπλα, από αυτά τα γεμάτα τεστοστερόνη μπακουράκια (δυνατή φωνούλα για ψύλλου πήδημα, κινήσεις «να είμαι εδώ κοιτάξτε με», τα κλασσικά της ηλικίας). Μια χαρά. Αφού λοιπόν το μισό βαγόνι είχε μπει ακούσια στη συζήτηση τους για την απόδοση στο στοίχημα (..), τσουπ σκάει από το πουθενά.

(Γενικά χρησιμοποιώ πάρα πολύ το τρένο και το μετρό. Όχι μόνο επειδή είμαι παιδί του κέντρου, αλλά γιατί μαζεύω «εικόνες». Από μια καθημερινότητα, που αποτελεί την πραγματικότητα πάρα πολλών. Πρόσωπα. Βλέμματα. Στάσεις σώματος. Μπορείς λίγο να μαντέψεις τι μπορεί να έχει συμβεί. Τώρα τι τις «κάνω» αυτές τις εικόνες, ε όχι όλα μαζεμένα. Άλλη φορά οι επεξηγήσεις επ’ αυτού. Σίγουρα επιπλέον με μια-δυο βόλτες με το τρένο , μπορείς ανετότατα να πάρεις και PhD στην ..Πυρηνική Ιατρική, από αυτά που ακούς, αλλά ας το αφήσουμε για την ώρα).

Που είχαμε μείνει; Α! Στο «τσουπ». Και σκάει λοιπόν η ..τσούπρα. Γλυκούλα. Πόσο να ήταν και αυτό τώρα; Άντε να σε πάω στα 15 , να είμαι ..σύντομος. Και ο διάλογος ως έχει:

“Γεια σου. Να σε ρωτήσω κάτι; Έχεις Facebook;” (η ερώτηση πήγαινε στον …μοϊκανό).

«Κοπελιά δηλαδή εσύ του την πέφτεις τώρα;” (απάντηση από τον διπλανό και εκκολαπτόμενο – επάξια - πια κάγκουρα)

«Ε ναι..Τον είδα μου άρεσε και ήρθα να τον ρωτήσω» (ο άλλος εντωμεταξύ μούγκα)

«Πες μου εσύ πως σε λένε να σε βρω εγώ» (η ..πάνσοφη απάντηση του ..μοϊκανού)

Οι κοπελίτσες (ήταν 2) κατέβηκαν στην επόμενη στάση. Ήξερε τι έκανε το μικρό. Κτύπημα στο παρά πέντε.Kαι όποιος καταλάβει κατάλαβε. Άντε και στα κομμάντα κοπέλα μου. Αρχίζει ο ..καγκουρίνος τα «ρε συ αυτό το έτρωγες για πλάκα – ναι ναι και όμως –( όταν μεταφέρω κάτι στο χαρτί, σάλτσες και αλλά γκουρμέ αυτά στους σεφ, αλλιώς να γράφω μυθιστορήματα.House rules)-κλπ κλπ.Ο άλλος κοίταγε τη φράντζα στο τζάμι. Και αμέσως ..παρηγοριά στο κινητό (που δεν έπιανε και σήμα κάτω από τη γη).

Εικόνα. Ταχύτητα. Γρήγορες κινήσεις. Μια χορογραφία επικοινωνίας. Χωρίς πολλά πολλά. Πάντα έτσι ήταν. Τι έγινε στην πορεία; Σοβαρέψαμε;

Α! Ξέχασα. Ε μετά από ένα διάστημα τη ..χορογραφία την αναλαμβάνει ο περίγυρος (ξέρεις αυτό που λένε «μέσω φίλων..»). Την εικόνα στη δίνει πια η οθόνη. Για να τσεκάρουμε μια από τα φρεντς λιστ.. Α, κοίτα γράφει ότι είναι CEO. (Για την ..ιστορία, είναι το Chief Executive Officer και συνήθως πήγαινε σε μεγαλοστελέχη πολυεθνικών. Με πολλά καντάρια εμπειρία). Συνήθως λέμε τώρα..

Και owner! Αααα μια χαρά! Πως τη λένε και την εταιρεία του; White Ninja Assassins? Α τέλεια! Τι ωραίος που είναι..

Ρε συ ωραία η φίλη σου. Έχει βάλει και τώρα μια φωτογραφία με μαγιό.. Για λέγε.

Και πάμε στις κινήσεις.. Και εκεί αρχίζει το γλέντι.

Εκεί ας γράψει ο καθένας ότι θέλει. Ας ποστάρει , τρολάρει (και λοιπές άλλες νέες λεξούλες) ότι του έρθει στο κεφάλι. Ας βγάλει συμπεράσματα και ας ανοίξει (ακόμα) μια σχολή φιλοσοφίας δίπλα στη White Ninja Assassins. Έτσι και αλλιώς το πώς χρησιμοποίει ο καθένας τα «όπλα» του, έχει να κάνει με τον ίδιο. Σίγουρα η ταχύτητα έχει να κάνει με την ευθύτητα και την οξυδέρκεια. Κοινώς ειλικρίνεια. Και όχι την ωμότητα. Εκτός και αν βγήκες παγανιά. Οπότε το νου σου.Πραγματικά το λάτρεψα εκείνο το μικρό. Πήγε κατευθείαν εκεί που ήθελε. Μέτρησε το χρόνο και έκανε κίνηση με ασφαλή διέξοδο την επόμενη στάση. Όμορφα και τίμια. Απλά μια ευχή ή μάλλον συμβουλή αν μπορούσα να της έδινα. Να μην άλλαζε. Να εξελισσόταν. Ακόμα και αν θα πήγαινε πίσω από την «οθόνη» όλο αυτό. Αλλά κυρίως να μην μπέρδευε πότε τη δουλειά με την ευχαρίστηση. Γιατί πολλές επικοινωνίες μπορεί να έχουν σαν .. Δούρειο Ίππο τη δουλειά. Εκεί αναγκαστικά πρέπει να το πάρεις χαμπάρι γρήγορα. Τι «παίζει». Και να προσαρμόσεις την τακτική ελιγμών σου. Γιατί μπορεί να είναι όντως για δουλειά. Οπότε ήρεμα. Ρώτα. Άμεσα. Καθαρά. Και εσύ απάντα. Τίμια. Μπαμ μπαμ. Όπως και η μικρούλα ή ο πιτσιρικάς που κάποτε και εσύ ήσουν. Είναι οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού. Αυτό όμως που δεν αλλάζει είναι η τιμιότητα του χαρακτήρα σου. Όση έχεις ή όση σου έχει απομείνει. Έτσι και αλλιώς ο καθένας θα καταλάβει ότι θέλει να καταλάβει. Στην τελική υπάρχει και το ΟΕ. Που απλά σημαίνει «Όχι Ευχαριστώ». Τι νομίζατε; «Ομόρρυθμη Εταιρεία»;. Δεν είναι τα πάντα οικονομικά. Εκτός και αν είσαι όντως CEO.Τα λέμε εκεί «έξω» λοιπόν. Αν, ποτέ και όποτε. Κάνει και ζέστη και πάντα μια μπύρα ή ένα ποτό είναι προτιμότερα από το ..πλίκι πλίκι.

Οπότε …Cheers Ladies and Gents. And enjoy whatever YOU like.

(Photo by Marios Sabanis)