Lux in Tenebris- Light in Darkness

 Το φως λάμπει στο σκοτάδι και το σκοτάδι δεν το κατανόησε. 

Δύο διαφορετικά μα τόσο δυνατά στοιχεία, που πραγματικά δεν μπορώ να αποφασίσω αν κάποιο είναι πιο δυνατό από το άλλο. Και το λέω αυτό γιατί ενώ λατρεύω το φως και πάντα το βλέπω, ακόμη και όταν όλοι οι άλλοι όχι, εντούτοις δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην ηρεμία – ησυχία που έχει το σκοτάδι. Από τη στιγμή που σταμάτησα να το φοβάμαι, και φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη, τότε μόνο κατάλαβα την σπουδαιότητα του. Σε μια βραδιά χωρίς φεγγάρι,  σε ένα μικρό και ερημικό Ελληνικό νησί είδα τον ωραιότερο ουρανό που έχω δει ποτέ.  Συναισθήματα στο φουλ. Φώτισε η ψυχή μου.  Όταν μπορέσεις να ρίξεις φως στο σκοτάδι υπάρχει κάτι μαγικό, μπορείς να δεις πέρα από αυτό. Στις σκιές μπορείς να δημιουργήσεις ιστορίες σαν και αυτές που έχει δημιουργήσει η Μαριάννα Λούμπρα με το φακό της. Σαν και αυτές που ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να φανταστεί βλέποντας τες. Λουσμένες με χρυσό φως και όχι μόνο. 

Την συνάντησα στο κέντρο της Αθήνας ένα όμορφο απόγευμα την ώρα που το φως σιγά-σιγά χάνεται και ο ουρανός από φωτεινός γίνεται πορτοκαλί βαθύ και μετά  σκουραίνει και χάνεται. Μου έδειξε μια φωτογραφία και το πρόσωπό της έλαμπε γεμάτο με φως, όπως και η ίδια είναι  τόσο φωτεινή και λαμπερή. Magic  είπα και σκέφτηκα να μας πει και η ίδια τι σημαίνει και τι θα δούμε στο Φωταγωγό στις 16/10, στην εικαστική έκθεση “ Lux in Tenebis” μέσα από  το φακό της .

Τελικά υπάρχει φως στο σκοτάδι;  

1. Visual designer, artist, Tutor, Head of design team of Apolyto Creative Spot, φαντάζει δύσκολο αλλά για μια γυναίκα δραστήρια σαν και σένα νομίζω ότι είναι απλά καθημερινότητα. Ποία από όλες τις επαγγελματικές σου ιδιότητες αγαπάς λίγο παραπάνω;

-Ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις σε τόσες ιδιότητες σωστά, είναι το να αγαπάς  πολύ αυτό που κάνεις! Για μένα η δουλειά  είναι η κινητήριος δύναμή μου, είναι αυτό που καθορίζει την προσωπικότητά μου, το ποια πραγματικά είναι η Μαριάννα Λούρμπα.

Πως μπορείς να ξεχωρίσεις ένα από τα “παιδιά”σου? 

Όλη μου η καθημερινότητα κινείται γύρω από χρώματα, σχήματα, φόρμες με το μυαλό να βρίσκεται σε μια συνεχή εγρήγορση. Η ιδέα, ότι με το που θα φθάσω στο γραφείο θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε  και να σχεδιάζουμε το επόμενο project είναι η καθημερινή πρόκλησή μου.  Άλλωστε ως ανήσυχο πνεύμα μου αρέσουν οι προκλήσεις, για την ακρίβεια, ζω με αυτές. Σαφώς τα τελευταία χρόνια με έχει κερδίσει πολύ και το εκπαιδευτικό κομμάτι. Το να συναναστρέφεσαι με νέα ταλαντούχα παιδιά είναι πρόκληση από μόνο του.

2. Από πότε κατάλαβες την καλλιτεχνική σου πλευρά; Διαβάζοντας το βιογραφικό σου διαπιστώνω ότι με οτιδήποτε έχεις ασχοληθεί είναι δημιουργικό, καλλιτεχνικό και έχει άμεση σχέση με τις τέχνες. 

-Νομίζω ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως παιδί, εκδήλωνα ένα έντονο ενδιαφέρον για την τέχνη, αυτή έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει, να φωτίζει, να εκπαιδεύει, να εμπνέει και να παρακινεί. Ο Picasso είχε πει ότι «όλα τα παιδιά είναι καλλιτέχνες, το πρόβλημα είναι να μπορέσουν να παραμείνουν και όταν μεγαλώσουν». Από μικρή ηλικία είχα ενασχόληση με την ζωγραφική, μεγαλώνοντας  δε, στάθηκα τυχερή διότι κατάφερα να πραγματοποιήσω  τις αντίστοιχες σπουδές στις εφαρμοσμένες τέχνες και ξεκίνησα να αφοσιώνομαι και επαγγελματικά σε αυτό που αγαπώ , να συλλέγω γνώσεις,  να ακούω , να παρατηρώ , να συναισθάνομαι και να συνθέτω προκειμένου να κάνω τις ιδέες μου πραγματικότητα.

3. Φαντάζομαι ότι η αποδοχή της καλλιτεχνικής σου πλευράς  από εσένα αλλά και από τους γονείς σου και η ενασχόληση σου  σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο με αυτή σε γλύτωσε από χαμένο χρόνο του ποία  είμαι και που πάω. Είναι ευλογία ή όχι να ασχολείται ο άνθρωπος με πράγματα που αγάπα σε επαγγελματικό επίπεδο;  Γιατί φαντάζομαι σε προσωπικό είναι θέμα επιλογής. Πες μας την άποψή σου και την εμπειρία σου. 

-Μοναχοπαίδι, με δυο υπέροχους γονείς που όχι μόνο αντιλήφθηκαν από νωρίς την έφεση που είχα στην ζωγραφική,  αλλά με παρότρυναν και με ενθάρρυναν να βρω την ταυτότητα μου, ποιος θα ήταν ο τομέας της τέχνης που θα με κέρδιζε τελικά, ώστε να έχω την δυνατότητα να είμαι και οικονομικά ανεξάρτητη.

Ένα χαρακτηριστικό γεγονός που θυμάμαι και αναφέρομαι σχεδόν πάντα, είναι ότι σε ηλικία 4 χρονών περνούσα με την μητέρα μου από την πλατεία Αμερικής, στην οποία υπήρχε μια γωνιακή γκαλερί με μια τεράστια μπλε νέον πινακίδα σε σχήμα παλέτας και ένα τεράστιο πινέλο,και εντελώς αυθόρμητα αναφώνησα: «όταν μεγαλώσω αυτό θα γίνω.». Σίγουρα καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι  τριγύρναγα συνεχώς ανάμεσα σε πινέλα με χρώματα μέσα στο σπίτι, παριστάνοντας ότι ήμουν ζωγράφος.

4. Τα τελευταία χρόνια παρέα με το φακό σου αποτυπώνεις εικαστικές φόρμες φυσικού και αστικού τοπίου. Mετά από την 1η επιτυχημένη έκθεση με τίτλο Α(δια)κριτο ωρίμασε και η 2η ατομική σου έκθεση Lux in Tenebris- Light in Darkness κι είναι έτοιμη να παρουσιαστεί σε λίγες μέρες στο Φωταγωγό, στο κέντρο της Αθήνας. Τελικά υπάρχει Φως στο Σκοτάδι;

-Σα (φως) και υπάρχει!!

Το φώς και το σκοτάδι είναι  έννοιες  αλληλοσυγκρουόμενες,  όπως το καλό και το κακό, κρύο και ζέστη.. χωρίς το ένα, χάνει την σημασία του το άλλο!

Τα τελευταία χρόνια παίζω αρκετά με το φως και την σκιά.  Άλλωστε η σκιά είναι μια έκφανση του σκοταδιού! Επικεντρώνομαι σε λεπτομέρειες που περνάνε απαρατήρητες. Οι σκιές μπορούν να δημιουργήσουν ένα μοναδικό αποτέλεσμα.. Το φαινόμενο με την "εισβολή"του φωτός στο σκοτάδι και τα διαφορετικά μοτίβα που δημιουργεί είναι κάτι που συμβαίνει πραγματικά και δεν υπάρχει όριο στην φαντασία και την δημιουργικότητα...

5. Πες μας με δυο λόγια τι θα δούμε στο Lux in Tenebris- Light in Darkness; Ποίο είναι το κυρίαρχο στοιχείο εκτός από την γοητεία της τέχνης της φωτογραφίας το Φως ή το Σκοτάδι;

-Και τα δυο! Το lux in Tenebris ειναι ένα διαφορετικό art project. Είναι ο προσωπικός μου διάλογος  μετά από 5 μήνες να πολιτικοποιήσω τα χνάρια που άφησε  κυριολεκτικά το φως σε περιπάτους μου στο κέντρο της Αθήνας. Αυτά τα ασπρόμαυρα μοτίβα έχουν αποδοθεί με μικτή τεχνική πάνω σε φύλλο χρυσού και τελικά το φως θα λάμψει στο σκοτάδι!

6. Και τα δύο στοιχεία είναι τόσο διαφορετικά, τόσο δυνατά  και τόσο αλληλένδετα. Ποίο από τα δύο  σου “τράβηξε”  τη προσοχή;  Πως έγινε; πάντα υπάρχει μια ιδέα, πώς γεννήθηκε, και πως από ιδέα έγινε πράξη; Ξέρεις υπάρχουν πολλές ιδέες εκεί έξω, καταπληκτικές μεν, αλλά απλά ιδέες δε. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η υλοποίηση μια ιδέας στις μέρες μας;

-Το φώς και το σκοτάδι δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις στην πραγματικότητα γύρω σου, επηρεάζει το ένα το άλλο και αλληλοσυμπληρώνονται .Το σκοτάδι ειναι το άγνωστο που στην συνέχεια έρχεται το Το φως και  αποκαλύπτει μια μορφή την αναδεικνύει η την αφήνει αδιάφορη.  Έτσι ξεκίνησε η ιδέα κοιτώντας κυριολεκτικά ένα “αμπαζούρ”  που ήταν κλειστό πάνω από το κεφάλι μου  πως άλλαξε όψη όταν λούστηκε με φως, Χρειάστηκαν δευτερόλεπτα για να βγάλω την μηχανή κ να αποτυπώσω  τις σκιές  και τα σχήματα .

Μέτα το  είδα σαν παιχνίδι …

7.Είναι για σένα η φωτογραφία ένα αγαπημένο χόμπι; ένα μέσο για να εκφραστείς; ή ένα μέσο για να κάνεις τον θεατή να αναρωτηθεί ή ακόμη και να φανταστεί;

-Η φωτογραφία ειναι μια ακόμα μορφή έκφρασης ενός καλλιτέχνη. Είναι το απόλυτο εργαλείο αποτύπωσης της ιδέας, της εικόνας της στιγμής.

Πότε δεν θα ασχοληθώ με το προφανές, δεν θα αποτυπώσω απλά ένα τοπίο η ένα πρόσωπο, μου αρέσει πάντα να θέτω τον θεατή ως συνομιλητή μου, να κάνουμε διάλογο, σαν να ειναι τεστ ψυχολογίας.

Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις υπάρχουν μόνο διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Μπορείς να στηρίζεσαι αποκλειστικά στα μάτια σου όταν η φαντασία σου βρίσκεται εκτός της εστίασης? Άλλωστε το αληθινό σημάδι της νοημοσύνης δεν ειναι η γνώση άλλα η φαντασία!