Ονειρέψου, Ταξίδεψε, Ζήσε.  Dream, Travel, Live.

Είναι αρκετό  ένα ταξίδι  για πρακτική στην Ινδία να σου αλλάξει την φιλοσοφία για τη ζωή;  Άραγε, είναι εύκολο να έχεις στόχο  σε ότι  και αν κάνεις την προσφορά για τον συνάνθρωπο, και  κάποιες  φορές σε χώρες μακρινές με αντίξοες συνθήκες, και με τα  έξοδα δικά σου;  

Αυτό φαντάζει στα μάτια μας όχι απλώς δύσκολο αλλά και πολύ καλό για να είναι αληθινό. Αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς είμαστε σε θέση να βγούμε από τον μικρόκοσμο μας και να σκεφτούμε ότι κάποιοι περνούν πιο δύσκολα από μας και χρειάζονται την βοήθεια μας.  Αναρωτιέμαι  αν θα μπορούσαμε να το απολαμβάνουμε ή ακόμη και να γίνει τρόπος ζωή μας και να μας δίνει χαρά,  χαμόγελα, εμπειρίες και να μας κάνει να νιώθουμε πιο ζωντανοί από ποτέ. 

Το ζητούμενο σε όλο αυτό το εγχείρημα δεν είναι μόνο η προσφορά και το ενδιαφέρον για κάποιον συνάνθρωπο ανεξάρτητα από το χρώμα του, τη θρησκεία του ή τις συνθήκες της χώρας του αλλά ότι ο Ελπιδοφόρος Χρυσοβέργης και η Δώρα Μπίτση το κάνουν με χαρά. Στις μέρες μας είναι δύσκολο να κάνεις πράγματα που αγαπάς και σε κάνουν χαρούμενο και ευτυχισμένο, όταν όλα γύρω φοβίζουν, τρομοκρατούν, αγχώνουν, και μας κάνουν πραγματικά δυστυχείς. 

Το να μπορέσεις να βρεις το σκοπό της ζωής σου είναι ευλογία και ευτυχία καθώς σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος, ζωντανός, και ολοκληρωμένος.  Δεν κουράζεσαι ακόμη και αν χρειαστεί να δουλέψεις όλη μέρα - και όχι ένα συνηθισμένο οκτάωρο. Ακόμη και αν πρέπει να ταξιδέψεις πολλά μίλια περνώντας με λεωφορείο από περιοχές  που είναι κομματάκι άγριες και σκληρές. Ο 'Έλπις και η Δώρα λοιπόν έχουν βρει  το σκοπό της ζωής τους και είναι ευτυχισμένοι.

Δεν είμαστε όλοι πλασμένοι για τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν. Και το λέω αυτό γιατί διαβάζοντας για τη δράση των παιδιών, για τα ταξίδια και  την φιλοσοφία τους και ενώ  βεβαίως ενθουσιάστηκα μαζί τους, δεν νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που εγώ -και θα συμφωνήσουν όσοι με ξέρουν  αρκετά καλά-  μπορώ να κάνω εύκολα. Ψάχνοντας για τη δράση τους είδα  το afriquest στο YouTube, ένα πολύ ενδιαφέρον  ντοκυμαντέρ για την Αφρική,  αυτή τη σκληρή αλλά πανέμορφη ήπειρο που μέσα από τα μάτια  του Ελπις και της Δώρας την είδα διαφορετικά.  Είναι δύο άνθρωποι που ψάχνουν τη καλή πλευρά του πράγματος, βλέπουν τη θετική πλευρά της ζωής, δεν γκρινιάζουν και είναι ευχαριστημένοι με λίγα αλλά αληθινά και δεν κάνουν εκπτώσεις στα συναισθήματα τους. Δίνουν την ψυχή τους απλόχερα όπου χρειάζεται χωρίς  προσδοκίες. Δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους ανθρώπους στο Νεπάλ ,στο Σουδάν, ούτε από τα παιδιά με νεοπλασίες.

Εμείς λοιπόν μάθαμε για  τον Ελπιδοφόρο Χρυσοβέργη, την Δώρα Μπίτση και το Dream Travel Live, και  από τις μακρινές Φιλιππίνες που βρίσκονται τους ρωτήσαμε για την απόφαση ζωής που πήραν, για τη δράση τους και τους μελλοντικούς τους στόχους. Ελπίζω να σταθούμε όλοι δίπλα τους με τον τρόπο μας, γιατί ετοιμάζουν εξαιρετικά πρότζεκτ .... και αυτή τη φορά στην Ελλάδα  ας μείνουμε  λοιπόν όλοι συντονισμένοι για μια ακόμη ποδηλασία για καλό σκοπό . !!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση στο κάλεσμα μου για αυτή την συνέντευξη αλλά και γιατί είδα τη μέσα από τα μάτια σας και άλλες προοπτικές ζωής αληθινές. 

1. Τα ταξίδια φαίνεται να είναι το οξυγόνο σας και το μεγάλο σας πάθος. Πείτε μας πως ξεκίνησε αυτό να γίνεται πιο διαδραστικό?  Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε και αλλάξατε τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα στη ζωή σας και συνδυάσατε εθελοντισμό και ταξίδια και κάνετε κάτι που σας αρέσει και   το απολαμβάνετε.

-Πολύ σωστά το έθεσες, είναι το οξυγόνό μας, ένα μικρόβιο που δύσκολα θα φύγει από μέσα μας! Βέβαια παράλληλα είναι και το μεγαλύτερο σχολείο για εμάς, καθώς μέσα από τη διαφορετικότητα των λαών και των πολιτισμών που βλέπουμε ανοίγουν το μυαλό και τους ορίζοντές μας. Η φιλοσοφία μας για τη ζωή άλλαξε στην Ινδία, όπου έκανα πρακτική μέσω της Aiesec, αμέσως μετά την αποφοίτηση μου από την ΑΣΟΕΕ. Γνωρίσαμε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο, τον οποίο ερωτευτήκαμε και βαλθήκαμε να εξερευνήσουμε με ένα λιγάκι διαφορετικό τρόπο και έχοντας πάντα στόχο την προσφορά στο συνάνθρωπο.

2. Διαβάζοντας για σας και την δράση σας στο  Dream Travel Live μου δώσατε την εντύπωση ότι έχετε βρει το σκοπό της ζωής σας. Είναι όντως έτσι, ή αυτό είναι κάτι που σας ευχαριστεί αλλά στο μυαλό σας έχει ημερομηνία λήξης?

-Dream.Travel. Live, δηλαδή Ονειρέψου, Ταξίδεψε, Ζήσε, είναι το μότο μας και πιστεύουμε πολύ σε αυτό. Είμαστε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο γιατί ακολουθούμε τα όνειρα μας και κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια θέλω, είναι σημαντικό όμως να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους. Έτσι θα χαμογελάμε, θα έχουμε θετική ενέργεια και ο κόσμος θα είναι πιο όμορφος :) Βασικά τον κόσμο τον βλέπουμε όπως εμείς επιλέγουμε. Στο χέρι μας είναι όλα. Όταν δε μας αρέσει κάτι, αντί να γκρινιάζουμε, πρέπει να το αλλάζουμε. Υγεία, αγάπη και πολλά χαμόγελα είναι η συνταγή και σίγουρα θα συνεχίσουμε να κάνουμε πρότζεκτς με ταξίδια και εθελοντισμό για πολύ καιρό ακόμα :)

3. Ποιά είναι τα κριτήρια για τα σημεία δράσης σας? Πως το αποφασίζετε? Eίναι ο προορισμός ή ο εθελοντισμός? Νεπάλ (θερμοκήπιο), Ναϊρόμπι (Αγ. Γεώργιος ορθόδοξο σχολείο), Ποδηλασία (Λονδίνο – Αθήνα για την Φλόγα) Σουδάν (γεώτρηση).

-Σίγουρα είναι ένας συνδυασμός και των δύο! Από τη μια θέλουμε το οδοιπορικό μας να συνδυάζεται με ενδιαφέροντα τοπία, ανθρώπους, πολιτισμούς, τα οποία κινηματογραφούμε στα ντοκιμαντέρ μας, και από την άλλη να βοηθούμε όσο περισσότερο μπορούμε ανθρώπους και τοπικές κοινότητες που έχουν ανάγκες κυρίως σε εκπαίδευση, υγεία κλπ.

4. Στο Νεπάλ ένας από τους τελευταίους σας προορισμούς στα πλαίσια του Asia Quest, δημιουργήσατε ένα θερμοκήπιο που καλλιεργούν πλέον καφέ και αβοκάντο οι ντόπιοι που πλήγηκαν από τον φονικό σεισμό. Συνεργαστήκατε και με άλλες οργανώσεις;  μιλήστε για αυτήν την εμπειρία σας. Αυτές τις μέρες είστε στις Φιλιππίνες , είναι και αυτός ένας προορισμός στα πλαίσια του Asia Quest? Υπάρχει κάποιο πρότζεκτ για εκεί?

-Στο Νεπάλ ήταν πραγματικά μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Ο περσινός φονικός σεισμός κατέστρεψε το 99% των σπιτιών στην περιοχή Sindupalchok, και έτσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ένα πρότζεκτ μαζί με την τοπική οργάνωση Youth's Unity Working for Awareness Nepal για να βοηθήσουμε τους ντόπιους να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους.

Μένοντας σε μια πανέμορφη οικο-κοινότητα μέσα στο δάσος, ένα μέρος με τρομερή ενέργεια, χτίζαμε καθημερινά μαζί με ντόπιους και άλλους εθελοντές ένα τεράστιο θερμοκήπιο στο οποίο βάλαμε αβοκάντο και καφέ, τα οποία μετά διανέμονται στους ντόπιους για να τα καλλιεργήσουν και με τα χρήματα που βγάζουν θα μπορέσουν να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους.

Ήταν πραγματικά πολύ όμορφο συναίσθημα να είσαι εκεί και να βοηθάς ουσιαστικά αυτούς τους ανθρώπους και τα χαμόγελα που παίρναμε, είναι και ο λόγος που συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε. Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω και τους 239 δωρητές που στήριξαν την καμπάνια μας #TheGreenhouseProject και καταφέραμε να συγκεντρώσουμε €5,701 και να χτίσουμε το θερμοκήπιο.

Τα εθελοντικά προγράμματα στο AsiaQuest μας γίνανε σε Νεπάλ, όπου χτίσαμε το θερμοκήπιο, και σε Καμπότζη και Βιετνάμ όπου χτίσαμε σχολικές αίθουσες. Στις Φιλιππίνες όπου βρισκόμαστε τώρα, έχουμε επικεντρωθεί κυρίως στο πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που γυρίζουμε με όλες μας τις εμπειρίες από αυτό το πανέμορφο οδοιπορικό στη ΝΑ Ασία και ανυπομονούμε να το ετοιμάσουμε και να το μοιραστούμε μαζί σας προς το τέλος του χρόνου.

5. Επιστρέφετε στην Ελλάδα και αμέσως ξεκινάτε την προετοιμασία για την επόμενη ποδηλασία. 7 Σεπτεμβρίου  στην έναρξη των Παραολυμπιακών αγώνων. Κωνσταντινούπολη – Ηράκλειο 32 πόλεις 1700χλμ πρότζεκτ 19.000 ευρώ για 100 αναπηρικά αμαξίδια. Για δεύτερη φορά ποδηλασία, πείτε μας για το συγκεκριμένο πρότζεκτ και το πιο σημαντικό πως μπορούμε και από που να ενημερωθούμε για τις δράσεις σας?  Mε ποιόν τρόπο συγκεντρώνετε χρήματα και με ποιους τρόπους μπορεί κάποιος να βοηθήσει?

-Το Wheeling2help ξεκίνησε πέρυσι σαν μια τρελή ιδέα, διασχίζοντας με το ποδήλατο την Ευρώπη από το Λονδίνο μέχρι την Αθήνα συγκεντρώνοντας 15.654 ευρώ για τα παιδιά με νεοπλασματική ασθένεια της φλόγας, όμως εξελίχθηκε σε ένα κίνημα αγάπης και εθελοντισμού που αγκαλιάστηκε από χιλιάδες κόσμο.

Έτσι λοιπόν, φέτος επανερχόμαστε βάζοντας τον πήχη αρκετά υψηλότερα, ποδηλατούμε σε όλη σχεδόν την Ελλάδα για τα παιδιά με αναπηρία και σας καλούμε όλους να συμμετέχετε είτε με το ποδήλατό σας  σε κάποιο κομμάτι της διαδρομής είτε σε μια από τις 20 γιορτές εθελοντισμού που οργανώνουμε σε διάφορες ελληνικές πόλεις! Η καμπάνια για να συγκεντρώσουμε τα 19.000 ευρώ και να αγοράσουμε τα 100 αμαξίδια, θα τρέχει ηλεκτρονικά από περίπου τέλος Ιουλίου. Μείνετε συντονισμένοι και επικοινωνήστε μαζί μας στη νέα μας σελίδα : www.wheeling2help.com .

6. Ελλάδα – Κρίση – Πως ανταποκρίνονται Έλληνες?  Είμαστε ανοιχτοχέρηδες ή όχι? Σε σχέση πάντα με άλλους λαούς.

-Σίγουρα σαν λαός είμαστε αρκετά πρόθυμοι να βοηθήσουμε το συνάνθρωπό μας και το γεγονός ότι δεν είμαστε μια απρόσωπη οργάνωση, αλλά απλά 2 νέα παιδιά με όρεξη και πάθος να αλλάξουν τον κόσμο, βοηθάει πολύ στο να πετυχαίνουμε πάντα τους στόχους στις καμπάνιες μας. Βέβαια η σχέση των Ελλήνων κατά μέσο όρο με κάρτες στο ίντερνετ δεν είναι η καλύτερη, και τα capital controls δυσκολεύουν πολύ το έργο μας, αλλά όποιος θέλει πραγματικά να βοηθήσει πάντα βρίσκει την άκρη.

7. Το ξέρω ότι όλοι σας ρωτάνε πως τα βγάζετε πέρα οικονομικά και το έχετε πει πολλές φορές αλλά θα ήθελα να μας πείτε πως ζείτε και πως τα καταφέρνετε?

-Είναι κάτι που θέλουμε να φωνάζουμε όσο πιο δυνατά γιατί δυστυχώς το οικονομικό κομμάτι είναι αυτό που σταματάει αρκετό κόσμο (το άλλο είναι φόβος/ανασφάλειες)! Ρίχνοντας κατά πολύ απαιτήσεις και ανέσεις στα οδοιπορικά μας, έχουμε ριξει το μπάτζετ στα 10 ευρώ την ημέρα....Για να το καταφέρουμε αυτό βέβαια κάνουμε ωτοστόπ, μένουμε σε σκηνή η μας φιλοξενούν, μαγειρεύουμε εμείς ή τρώμε στο δρόμο, και άλλες πολλές πολλές θυσίες.

Τα χρήματα αυτά τα βγάζουμε δουλεύοντας σκληρά στο εξωτερικό που είναι πιο εύκολο να αποταμιεύσεις (μέχρι στιγμής Νότιο Αφρική και Αγγλία, σε θέσεις εξυπηρέτησης πελατών), αλλά και από τα ντοκιμαντέρ που γυρνάμε από τα οδοιπορικά μας.

8. Έχετε πει ότι σε ένα από τα ταξίδια σας, στην Ινδία συγκεκριμένα, μάθατε να εκτιμάτε αρκετά πράγματα.  Τελικά είναι τόσο δύσκολο να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε?

-Δυστυχώς η κοινωνία μας στηρίζεται σε ένα πρότυπο υπερκαταναλωτισμού όπου αγοράζουμε συνεχώς υλικά αγαθά αλλά δεν τα χρειαζόμαστε πραγματικά. Ξοδεύουμε όλη μας την ενέργεια και το χρόνο μας για να αποκτήσουμε πράγματα και όχι εμπειρίες, όπως θα έπρεπε. Σε αυτόν τον κόσμο ερχόμαστε χωρίς τίποτα και φεύγουμε πάλι χωρίς τίποτα μας είπε μια γιαγιά στην Καμπότζη και έχει απόλυτο δίκιο.

Από μια φωτογραφία θα δεις κάτι, από ένα βίντεο λίγα παραπάνω, αλλά μόνο αν ταξιδέψεις και το ζήσεις ο ίδιος και δεις πως ζουν κάποιοι άνθρωποι σε χειρότερη κατάσταση από σένα, θα εκτιμήσεις αυτά που έχεις. Η υγεία, η εκπαίδευση, το νερό, είναι για εμάς δεδομένα, αλλά για κάποιους άλλους είναι άπιαστο όνειρο.

9. Θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας κλείνοντας αυτήν την πολύ  ενδιαφέρουσα συνέντευξη κάποιες ωραίες και σημαντικές αναμνήσεις – συνειδητοποιήσεις -μικρές στιγμές που γέμισαν την καρδία σας με ευτυχία και  τα μάτια σας με δάκρυα συγκίνησης.

-Συγκινητικές στιγμές υπήρξαν πάρα πολλές κυρίως από τα εθελοντικά προγράμματα που οργανώσαμε.

Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τα χαμόγελα των ανθρώπων στο χωριό Al Youya στην έρημο του Σουδάν όταν άνοιξαν οι βρύσες από το πηγάδι που φτιάξαμε και πλέον δε χρειαζόταν να περπατήσουν 3 ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο για να κουβαλήσουν νερό που πολλές φορές δεν ήταν καν καθαρό.

Δε θα ξεχάσουμε επίσης ποτέ τα χαμόγελα των παιδιών στην Καμπότζη στο χωριό που διδάσκαμε αγγλικά, κάθε φορά που μας έβλεπαν και τρέχανε και μας αγκαλιάζανε γιατί ήταν η πρώτη φορά που μπορούσαν να εξασκήσουν τα λίγα αγγλικά που ξέρανε.

Τέλος, στο πρότζεκτ στο Βιετνάμ, ήταν η πρώτη φορά που κάναμε ανοιχτή πρόσκληση μέσω facebook, να έρθει να βοηθήσει όποιος θέλει. Κάπως έτσι λοιπόν μαζευτήκαν τελικά 11 άτομα από Ελλάδα και ήταν πολύ συγκινητικό στο τέλος, όταν πήραμε μικρές συνεντεύξεις από όλους, που καταλάβαμε όλοι πόσο καλό τους έκανε και πως τους άλλαξε αυτή η εμπειρία! Φυσικά και δώσαμε υπόσχεση ότι στο μέλλον θα διοργανώσουμε ταξίδια-αποστολές με ανθρωπιστικό χαρακτήρα γιατί πραγματικά είναι μια εμπειρία που πρέπει όλοι να ζήσουμε :)