Ταξιδεύω συχνά και πάντα αναρωτιέμαι. Τι είναι αυτό που με κάνει να διαλέγω ένα ξενοδοχείο? Η φήμη του? Η άποψη των φίλων και γνωστών μου? Η τελικά είναι η διαίσθηση μου να μην κάνω -σχεδόν-ποτέ λάθος σε κάθε μου επιλογή? Τα παλαιότερα χρόνια υπήρχαν δυο κατηγορίες ξενοδοχείων. Τα πολύ luxurious και τα πιο απλά. Στα πρώτα πήγαινες για να ενισχύσεις το προσωπικό σου modus vivendi. Στα δεύτερα γιατί απλά ήθελες κάπου συμπαθητικά και καθαρά να κοιμηθείς. Είναι σήμερα αυτό αρκετό? Νομίζω πως όχι. Ζούμε σε εξαιρετικά αγχωμένους καιρούς, προσπαθούμε να συνδυάσουμε από projects και αυστηρά deadlines και τις όποιες προσωπικές ανάγκες μας, με το ρολόι να καθορίζει την κάθε μας κίνηση. Και κάπως έτσι έχω την αίσθηση πως όλοι αρχίσαμε να έχουμε ανάγκη μια διαφορετική εμπειρία σε κάθε ξενοδοχείο που επιλέγαμε να μείνουμε. Δεν μας έφτανε πια ένα συμμαζεμένο και αξιόπιστο μέρος για να αφήσουμε την ένταση και την κούραση μας. Δεν μας έφτανε απλά ένα ''ωραίο ξενοδοχείο'' όταν κάναμε τις διακοπές μας η όταν αναζητούσαμε μια εξόρμηση λίγων ημερών. Ψάχναμε το μενού του ξενοδοχείου, το πρωινό του, ακόμα και την δυνατότητα του να έχει ένα ενημερωμένο και μοντέρνο concept store για να κάνουμε τις αγορές μας. Μετά από την έκρηξη δημιουργικών Ελληνικών brands, κάθε κατάστημα μέσα σε ένα χώρο μπορεί πλέον να διαλέξει ανάμεσα σε εκατοντάδες νέες εταιρείες για να παρουσιάσει τα προιόντα τους.Και αυτό είναι η πιο δυνατή αλλαγή που έχει έρθει στον κλάδο τα τελευταία χρόνια. Η αναζήτηση της ''εμπειρίας''.Εδω και μια δεκαετία αρκετοί νέοι επιχειρηματίες διάλεξαν να ασχοληθούν με αυτό το καινοτόμο concept της διαμονής. Εγκαταλείποντας τις μεγάλες και απρόσωπες πόλεις, θέλησαν να δημιουργήσουν χώρους που να σε κάνουν να νιώθεις ''σαν στο σπίτι σου'' αλλά με μια essence  παραπάνω πολυτέλειας και ποτέ ''επιτηδευμένης''.Ξαφνικά η ξεχασμένη ελληνική γη μπορούσε να δώσει καρπούς και όχι μόνο στείρα τουριστικά προιόντα. Σε ελάχιστα χρόνια ήταν αρκετά σημαντικό να μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα στις πολλές επιλογές που σου έδινε ένας χώρος διαμονής. Την δυνατότητα του να κάνεις -για παράδειγμα- trekking, να φτιάξεις σπιτικές μαρμελάδες μαζί με την παρέα σου, να παρακολουθήσεις σεμινάρια μέσα σε ένα μη αστικό περιβάλλον, να είσαι μέρος των δραστηριοτήτων που οι ιδιοκτητες σου παρείχαν. Να κάνεις spa, να χαλαρώσεις σε πισίνες που δεν θύμιζαν τις παλαιού τύπου ''μαζικές'' πισίνες αλλά διακατέχονταν από ένα boheme πνεύμα, μοναδικού design και καλής ενέργειας. Τα καλλυντικά που θύμιζαν ξενοδοχεία του 80, πετάχτηκαν μαζί με τα αξεσουάρ εκείνης της δεκαετίας και στην θέση τους ήρθαν φρέσκα Ελληνικά και οικολογικά cosmetic brands που σκοπό είχαν να σε κάνουν να νιώσεις ακόμα πιο ''μοναδικός''. Η γέννηση του όρου ''boutique hotels'' ήταν αυτό που όλοι ψάχναμε. Και ήταν σε πληθώρα μπροστά μας, το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν απλά να διαλέξουμε την ''εμπειρία''.

Αυτή λοιπόν ήταν η νέα τάση. Η μοναδικότητα και το customized service. Οχι απλά ''κάπου να βάλω το κεφάλι μου το βράδυ''.
Είμασταν -επιτέλους-μακριά από αυτό το κλισέ.
Πέτυχε το πείραμα? Αν δούμε τις κρατήσεις, αν δούμε τους ετήσους τζίρους και το social media impact πολλών τέτοιων χώρων, ναι. Και όπως σε κάθε πείραμα, θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που θα αντιγράψουν το feeling του κάθε  τις παροχές, το design. Φυσικά μπορείς να αντιγράψεις τα πάντα. Μόνο που η αληθινή και πηγαία φιλοξενία δεν αντιγράφεται ποτέ. Αυτό η το έχει ένας ιδιοκτήτης, ένας hotelier manager, η δεν το έχει. Ο ανταγωνισμός φέρνει πάντα πρωτιές και τα πραγματικά καλά ξενοδοχεία με το μοντέρνο concept που ήξεραν πως να σε κάνουν να νιώσεις μοναδικός, είναι αυτά που κάθε χρόνο γεμίζουν. Είναι αυτά τα μέρη που μόλις μπείς στο δωμάτιο, θα θες να μείνεις εκεί. Aλλά πάντα θα ψάχνεις την καλή εξυπηρέτηση. Το χαμόγελο. Την όμορφη συμπεριφορά.
H ανθρώπινη επικοινωνία δεν θα βολευτεί ποτέ σε copy paste κανόνες.
Και θα είναι αυτοί οι χώροι που στο μέλλον θα φανεί πόσο συνέβαλλαν για να γίνει η Ελλάδα μια χώρα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις υπόλοιπες στον τομέα του accomodation.
(Στο επόμενο ταξίδι μου πάντως θα είναι δύσκολο να πρωτο-διαλέξω που να μείνω, Και αυτό μόνο ελπιδοφόρο το λες..)